غالب بن ابجر مزنی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۹ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۵۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.


این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

از تیره مزینه از معد بن عدنان[۱] او را ابن ابجر، غالب بن ابجر، ابن ذیخ، ابن‌ذریح[۲]، ابن دیج[۳] و ابن دیخ[۴] گفته‌اند که به نظر می‌رسد یک مصداق بیشتر ندارد و در برخی از اسامی یاد شده، تصحیف، و در برخی، اشتباه صورت گرفته است.پ

او را در شمار کوفیان[۵] و از اصحابی می‌دانند که در کوفه سکونت گزیدند [۶]. ابن قانع بین غالب بن أبجر و غالب بن دیخ یا دیج[۷] فرق گذاشته است[۸]. وی از غالب بن ابجر دو روایت، و از غالب بن دیخ یک روایت نقل کرده که روایت غالب بن دیخ همان روایت دوم غالب بن ابجر است[۹]؛ در حالی که به گفته ابن حجر[۱۰] مشخص نیست غالب بن دیخ کیست. روایت نخست غالب بن أبجر را نیز به همه اسامی یاد شده منسوب کرده‌اند[۱۱]. از این رو، داوری درباره نام وی دشوار می‌نماید.

روایت یاد شده این است: وی در زمان خشکسالی خدمت رسول خدا(ص) آمد و درباره حلال بودن گوشت الاغ اهلی پرسید و آن حضرت استفاده از آن را هنگام اضطرار جایز شمرد[۱۲]

بر مبنای روایت دوم، وی نزد رسول خدا(ص) از قیس[۱۳] یاد کرد و آن حضرت، قیس[۱۴] را چون شیر دانست و ستود و برای آنان آمرزش‌ طلبید[۱۵].

نیز آورده‌اند که غالب بن ابجر، در بین راه مدینه بیمار شد و سیاه دانه[۱۶] را برای بهبودی او تجویز کردند[۱۷].

با آنکه برخی منابع، چند روایت از وی از رسول خدا(ص) نقل کرده‌اند[۱۸]. ولی ابن حزم[۱۹] او را در شمار اصحابی می‌داند که یک حدیث از رسول خدا(ص) نقل کرده‌اند. خالد بن سعد، عبدالله و عبدالرحمان بن معقل بن مقرن مزنی، از ابجر مزنی روایت نقل کرده‌اند[۲۰].[۲۱]

جستارهای وابسته

منابع

  1. پرونده:1100558.jpg خانجانی، قاسم، مقاله «ابجر مزنی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱

پانویس

  1. ابن حزم، جمهرة أنساب، ص۴۸۰.
  2. مژی، ج۱۵، ص۳.
  3. ابن حجر، تهذیب، ج۸، ص۲۱۶.
  4. ابن قانع، ج۲، ص۳۱۸
  5. ابن حبان، ج۳، ص۳۲۷.
  6. مژی، ج۱۵، ص۳.
  7. ر.ک: ابن حجر، تهذیب، ج۸، ص۲۱۶.
  8. ابن حجر، تهذیب، ج۲، ص۳۱۸-۳۱۷.
  9. ابن حجر، تهذیب، ج۲، ص۳۱۸-۳۱۷.
  10. ابن حجر، تهذیب، ج۲، ص۳۱۸-۳۱۷.
  11. برای نمونه ر.ک: ابن ابی عاصم، ج۲، ص۳۶۰-۳۶۲؛ طبرانی، ج۱۸، ص۲۶۷-۲۶۵؛ زیلعی، ج۶، ص۶۱-۶۰.
  12. ابن سعد، ج۶، ص۱۱۸-۱۱۹؛ ابن ابی شیبه، ج۵، ص۵۴۳؛ ابوداود، ج۲، ص۲۱۰؛ ابن اثیر، ج۱، ص۱۵۱؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۳۶۳.
  13. ابن عاصم؛ ر.ک: شامی، ج۶، ص۳۹۹.
  14. و خاندان او را با توجه به ضمیر جمعی که بر ابش آورده‌اند؛ ر.ک: طبرانی، ج۱۸، ص۲۶۵؛ ابن عساکر، ج۲۶، ص۸۴.
  15. بخاری، ج۷، ص۹۸؛ ابن عساکر، ج۲۶، ص۸۴.
  16. که منظور شونیز است؛ ر.ک: ابن حجر، فتح الباری، ج۱۰، ص۱۲۱.
  17. ابن ماجه، ج۲، ص۱۱۴۲.
  18. ابن حبان، ص۲۰۳؛ مری، ج۱۵، ص۳.
  19. اسماء الصحابة الرواة، ص۴۵۲.
  20. مزی، ج۱۵، ص۳.
  21. خانجانی، قاسم، مقاله «ابجر مزنی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۹۵.