ابوحصین سدوسی
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
ابن حجر[۱] او را از صحابه دانسته است. مستند او، آمدن نام ابو حصین در کتاب معرفة الصحابه ابن منده است. ابن حجر تنها می‌گوید: "ابوحصین از طریق برادرزاده خود از رسول خدا(ص) روایت دارد" و اصل روایت را نیز نیاورده است. در مستند صحابی بودن ابوحصین، نقل ابن منده است که در شرح حال او به این جمله که "او روایتی دارد" اکتفا شده است[۲]. در منابع روایی گفته شده، نعیم، از عمویش (زیاد) و عمویش نیز از جدش "که ابوحصین باشد" نقل کرده که او گفته است: با شتری به مدینه آمدم. به رسول خدا(ص) عرض کردم: یا رسول الله! سفارش کن اهل مدینه مرا یاری و با نیکی با من رفتار کنند. آن حضرت سفارش کرد و آنان نیز چنین کردند. سپس رسول خدا (ص) او را خواند و دست بر سر و صورتش کشید و برایش دعا کرد[۳]. از ظاهر روایت بر می‌آید که نام ابو حصین در این روایت، از سند آن و از کلمه "جده" استفاده شده است، از این‌رو، خلیفة بن خیاط[۴]، بخاری[۵]، ابن حبان[۶]، طبرانی[۷] و برخی منابع دیگر، داستان یاد شده را ذیل نام حصین بن اوس آورده‌اند. از این‌رو ممکن است ابن منده، روایتی را که از حصین اشهلی است، به ابوحصین سدوسی نسبت داده باشد. آنچه این احتمال را (انتساب روایت حصین را به ابوحصین) تضعیف می‌کند، سدوسی بودن ابوحصین و نهشلی بودن حصین بن اوس است که برخی این دو نسبت - نهشلی و سدوسی - را جمع ناشدنی دانسته‌اند[۸]، ولی با توجه به عدنانی بودن هر دو تیره[۹]، نسبت نهشلی و سدوسی صحیح و قابل جمع خواهد بود.[۱۰]
