بشار بن عدی طائی
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
نسب وی چنین است: بشار بن عدی بن عمرو بن شوید بن زبان بن عمرو، از قبیله طی[۱] او و برادرش سوید و پدرش عدی، جاهلیت و اسلام را درک کردند[۲]. ابن حجر[۳] در بخش سوم کتابش (مخضرمین) از او یاد کرده است. او و پدرش عدی معروف به «اعرج»، شعری درباره اسلام خود گفته‌اند[۴]. شعری که از پدر و پسر نقل شده، در منابع یکی است.
| تَرَكتُ الشِعرَ وَاِستَبدَلتُ مِنهُ | إِذا داعي صَلاةِ الصُبحِ قاما | |
| كِتاب اللَهِ لَيسَ لَهُ شَريكٌ | وَوَدَّعتُ المَدامَةَ وَالنَدامى | |
| وَحُرّمت الخُمورَ وَقَد أَراني | بِها سَـدكاً وَإِن كانَت حَـراما[۵] |
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ابن اثیر، ج۴، ص۱۴؛ ابن حجر، ج۱، ص۴۶۶.
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۴۶۶ و ج۳، ص۲۲۰ و ج۵، ص۹۵.
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۴۶۶.
- ↑ ابن اثیر، ج۴، ص۱۴.
- ↑ مرادی‌نسب، حسین، مقاله «بشار بن عدی طائی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۲۳۳.