بدر بن عبدالله مزنی
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
ابن حجر[۱] او را از صحابه می‌داند و مؤید نظر او روایتی است که از وی نقل می‌شود. روایت چنین است: بدر نزد رسول خدا(ص) از تنگی روزگار شکایت کرد و اظهار داشت بخت خوشی ندارد و چون حاجت طلب کند، بدو عطا نشود و اموالش رشد و افزایش نمی‌یابد. رسول خدا(ص) بدو فرمود: صبحگاهان چنین گوید: «بِسْمِ اللَّهِ عَلَى نَفْسِي، بِسْمِ اللَّهِ عَلَى أَهْلِي وَ مَالِي، اللَّهُمَّ رَضِّنِي بِمَا قَضَيْتَ لِي، وَ عَافِنِي فِيمَا أَبْقَيْتَ لِي حَتَّى لَا أُحِبَّ تَعَجَّلَ مَا أَخَّرْتَ وَ لَا تَأْخِيرَ مَا عَجَّلْتَ»؛ بدر بن عبدالله سفارش حضرت را به کار بست و از آن پس اموالش افزوده شد، بدهکاری‌اش پرداخت گردید و در زندگی بی‌نیاز شد[۲]. برادرش بکر بن عبدالله مزنی روایت او را نقل می‌کند[۳].[۴]
جستارهای وابسته
- بکر بن عبدالله مزنی (برادر)
منابع
پانویس
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۴۰۵.
- ↑ ابونعیم، ج۱، ص۴۳۸؛ ابن اثیر، ج۱، ص۳۵۷؛ متقی هندی، ج۴، ص۲۷.
- ↑ ابونعیم، ج۱، ص۴۳۸؛ ذهبی، ج۱، ص۴۵.
- ↑ داداش‌نژاد، منصور، مقاله «بدر بن عبدالله مزنی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۲۰۵.