نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحهاست که توسط Bahmani(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۲۶ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۲۶ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۲ توسط Bahmani(بحث | مشارکتها)
مِنی: سرزمینی است نزدیک مکه و عرفات که غار حرا نیز در کوهی نزدیک این منطقه واقع شده است. حجاج سه شب در این بیابان وقوف میکنند و در سه قسمت در آن "رجم" نموده و در نهایت در آن قربانی مینمایند. در آخرین سال قبل از قیام حضرت مهدی(ع) آشوبی بزرگ در این بخش روی میدهد.
رسول خدا فرمود: (در سال پایانی پیش از ظهور) در ماهذی قعدهقبایل به نزاع برخیزند و حجاج را غارت نموده و در منی شورشی برپا میشود و کشتاری بزرگ رخ میدهد، به گونهای که تا گردنه جمره خونها جاری شود. سپس سردسته آنان فرار میکند و در بین رکن و مقامحضرت با اکراه به آنها بیعت مینماید...[۱]. در روایت دیگری میفرماید: قبایل با هم دیگر به نزاع برمیخیزند و جنگسختی میان آنان در میگیرد، سپس در حالی که در منی و عرفات هستند، صدایی میشنوند که میگوید امیر شما فلان شخص است و پس از آن صدای دیگری میشنوند که میگوید: بدانید که راست است. سپس با هم چنان جنگ کنند گویا سگ هار آنان را گاز گرفته است. بسیاری کشته شوند و خون تا گردنه جمره را فرا گیرد. سپس به حضرت مهدی(ع) پناهنده میشوند در حالی که او صورت خود را به کعبه چسبانده و گریه مینمایند و میخواهند که با حضرتبیعت نمایند. حضرت مهدی(ع) به آنان یادآور میشود که چقدر پیمان بستند و شکستند و در پایان با اکراه، با آنها بیعت مینماید[۲][۳].