رضی در فقه سیاسی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث رضی است. رضی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: رضی در قرآن - رضی در حدیث - رضی در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبط

مقدمه

خشنود شدن، خشنود بودن، پسندیدن و راضی‌ شدن، در مقابل "سَخَط". اصل آن "رَضو" به معنای رضایت، موافق میل.

﴿رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ﴾

"رضوان" به معنای رضایت و خشنودی بسیار است. رضایت به موضوعات و موارد بسیاری انتساب داده می‌شود؛ از جمله رضایتمندی میان خداوند و مردم: ﴿رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ﴾. گفته شده، رضایت مردم از خداوند این است که از قضای الهی در حقّ خود کراهت نداشته باشند و رضایت خدا از مردم این است که مردم به اوامر و نواهی او تن دهند.

غایت سعادت بشری رسیدن به مقام رضوان الهی است و رضایت الهی زمانی حاصل می‌گردد که غرض الهی از خلقت بشر حاصل گردد: ﴿وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ﴾ و عبودیت برای انسان زمانی تحصیل می‌شود که در همه اعمال و رفتارش خود را جز بنده و مملوک نبیند و این غایت سعادت بشری است: ﴿ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ﴾.

منابع

• نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم