سینا در قرآن

این مدخل زیرشاخهٔ بحث سینا است. سینا از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سینا در قرآن - سینا در حدیث - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

وَشَجَرَةً تَخْرُجُ مِنْ طُورِ سَيْنَاءَ.... «موسی(ع) چنان که وعده کرده بود، ده سال نزد شعیب ماند و در کمال درست کاری به او خدمت کرد. هنگامی که ده سال سپری شد، نزد شعیب آمد و گفت: من باید به وطن خود بازگردم و مادر، برادر و خاندانم را دیدار کنم. شعیب با مراجعت او به وطن موافقت کرد... موسی از ترس آنکه گرفتار فرمانروایان شام شود، از بیراه می‌رفت و همه جا سعی می‌کرد که به شهر و آبادی‌های سر راه برخورد نکند به همین سبب در یکی از شب‌های بسیار سرد و تاریک، راه را گم کرد و باران شدید نیز سبب شد تا گوسفندانش پراکنده شود... مکانی که موسی در آن قرار داشت، بیابان طور و قسمت جنوبی بیت المقدس بود. موسی به این سو و آن سو می‌نگریست و در فکر چاره‌ای بود که ناگهان از جانب طور آتشی دید». «کوه سیناء کوهی است که خداوند بر فراز آن به حضرت موسی تجلی کرد و موسی از شدت بی‌تابی مدهوش افتاد. این قسمت از کوه‌های سینا در اصطلاح راهبان قدیم حوریب نامیده می‌شد، و اکنون عرب آن را صفصافه می‌نامند».

طور سینا

«به زبان نَبطی نام کوهی است، ولی منظور از آن در قرآن کریم کوه مخصوصی در شبه جزیره سینا، و مکان مناجات حضرت موسی است. این کوه در حدود مصر، نزدیک شهری بین شام و وادی قری است. بعضی می‌گویند در صحرای تیه کوهی هست در قسمت جنوبی شبه جزیره سینا». محی الدین درویشی می‌نویسد: «سینا شبه جزیره‌ای است محدود از شمال به دریای مدیترانه، از غرب به کانال سوئز و خلیج سوئز، از شرق به فلسطین و خلیج عقبه و از جنوب منتهی است به رأس محمد در دریای سرخ و سینا کوهی است واقع در جنوب شبه جزیره سینا».

منابع

1. فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن