رستگاری در فقه سیاسی

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث رستگاری است. "رستگاری" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل رستگاری (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

رستگار شدن و نجات یافتن^[۱]، بقا در خیر^[۲]. اصل آن "فلح" به معنای فوز و بقا^[۳]، نجات از شرور و درک خیر و صلاح^[۴].

فَأَجْمِعُوا كَيْدَكُمْ ثُمَّ ائْتُوا صَفًّا وَقَدْ أَفْلَحَ الْيَوْمَ مَنِ اسْتَعْلَى^[۵].

فلاح در قرآن کریم دو صورت دارد:

فلاح دنیوی به معنای دستیابی به سعادت‌هایی که حیات طیّبه به آنها تحقق می‌یابد. غنا و عزّت در چنین حیاتی است؛
فلاح اخروی که در چهار چیز تحقق می‌یابد: بقای بدون فنا، غنای بی‌فقر، عزت بی‌ذلت و علم بدون جهل^[۶].

فلاح و رستگاری غایت زندگی بشری است. تقوای الهی، جهاد، صبر، اجتناب از پلیدی‌ها، فعل خیر، توبه، ذکر خدا و اطاعتِ امر الهی در قرآن کریم از عوامل رستگاری و فلاح شمرده شده‌اند.^[۷]

↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۲، ص۵۴۷.
↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۳، ص۲۳۳.
↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۴۵۰.
↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۹، ص۱۳۳.
↑ «پس در تدبیرهایتان هم‌داستان شوید سپس در یک صف در آیید که امروز هر کس برتری یابد رستگار است» سوره طه، آیه ۶۴.
↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۴۴.
↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۴۸-۴۴۹.