بارق

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

بارق جایی است در ساحل فرات که به الخورنق و السدیر متصل است. یاقوت حموی آن را آبی دانسته در عراق و آن را مرز بین قادسیه و بصره عنوان کرده و از نواحی کوفه به شمارَش آورده است. وی با آوردن این مطلب که شاعران، بسیار از بارق یاد کرده‌اند من باب نمونه بیتی از اسود بن یعفر را شاهد قرار می‌‌دهد: اهل الخورنق و السدیر و البارق و القصر ذی الشّرفات من سنداد[۱] اما مناسبتی بین بارق با بصره و قادسیه وجود ندارد. در نزدیکی کوفه به حیره و خورنق و سدیر شکی نیست اما این که بصره با بارقی که نزدیک خورنق و سدیر و از عمّال کوفه است هم مرز است تردید وجود دارد ضمن این که در شعر هم، به نزدیکی بارق به دو مورد اخیر - یعنی خورنق و سدیر - اشاره شده است نه بصره. امروزه نام بارق، برای مردم نامی شناخته شده نیست. بارق را همچنین کوهی در عراق و در نزدیکی کوفه گفته ان که به واسطه اسکان گروهی از مردم بنی بارق[۲] در آن، این کوه «جبل بارق» نامیده شد.[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۳۱۹.
  2. فرزندان سعد بن عدی بن حارثة بن عمرو بن مزیقیاء ازدی.
  3. بکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۲۲۱؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۳۱۹.
  4. بلادی، عاتق بن غیث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص۳۹-۴۰.