بحث:رفاعة بن شداد بجلی در تاریخ اسلامی

Page contents not supported in other languages.
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

رفاعة بن شداد بجلی

در منابع تاریخی هر کجا از نهضت توابین سخن رفته است، نام رفاعة بن شداد و عبد الله بن سعد ازدی و عبدالله بن وال تیمی در کنار سلیمان بن صرد و مسیب بن نجبه به عنوان سران شیعه کوفه ذکر می‌شود. رفاعه در جنگ صفین فرماندهی بجیله یعنی قبیله خود را بر عهده داشت[۱]. به نظر می‌رسد وی نیز فریب نیرنگ معاویه و عمروعاص را در حکمیت خورده است، ولی نه به قیمت پشت کردن به امیرالمؤمنین(ع) و یا شک در حقانیت آن حضرت. رفاعه درباره حَکَمیّت، که باعث دودستگی در سپاه امیرمؤمنان علی(ع) شده بود، خطاب به مردم گفت: «ما چیزی از حق خود را از دست نداده‌ایم. آنها نهایتاً ما را به چیزی دعوت می‌کنند که از ابتدا ایشان را به آن می‌خواندیم و اکنون ناخودآگاه نظر ما را پذیرفته‌اند. اگر آن‌طور که ما انتظار داریم عمل شود فتنه و کشتار نخواهد بود و چنانچه نظر ما تأمین نگردد با همان جدیت و سخت‌کوشی با آنها مقابله خواهیم کرد»[۲]. رفاعه در جریان قیام حجر بن عدی از یاران پا برجای او بود و پس از اینکه اهل کوفه، حجر را رها کردند، و او خود را تسلیم نمود، به همراه عمرو بن حمق خزاعی به موصل گریخت[۳].[۴]

پانویس

  1. پیکار صفین، ص۲۸۱.
  2. پیکار صفین، ص۶۷۲.
  3. نک: مبحث «قیام حجر بن عدی» و نیز مبحث «قیام مختار».
  4. رجبی دوانی، محمد حسین، کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی ص ۳۶۵.