تخطّف

مقدمه

تخطّف: تصرف سریع مال غیر (اختلاس بالسرعه)^[۱]، دزدیدن، به زور و قهر ربودن^[۲] (استلاب)، تاراج‌ کردن، آواره‌ کردن^[۳].
وَقَالُوا إِنْ نَتَّبِعِ الْهُدَى مَعَكَ نُتَخَطَّفْ مِنْ أَرْضِنَا ^[۴].
در آیه شریفه أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا حَرَمًا آمِنًا وَيُتَخَطَّفُ النَّاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ ^[۵] به تقابل دو مفهوم أمن و تخطُّف یکی در مکّه و دیگری در اطراف مکّه اشاره شده است.
مراد از تخطّف، عدم امنیت مالی و جانی است که بر اثر تاراج و دزدی بر اطراف مکّه حاکم بود. در فرهنگ سیاسی، حاکمیت دزدی و تاراج اموال مردم و آدم‌ربایی، مخلّ امنیت فردی و اجتماعی است و از اولین وظایف حکومت، چنان‌که خداوند به خود نسبت می‌دهد أَنَّا جَعَلْنَا حَرَمًا آمِنًا ، تأمین امنیت فردی و اجتماعی مردم در جامعه است^[۶].

↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۸۶.
↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ص۱۹۶.
↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۳.
↑ «و گفتند: اگر این رهنمود را با تو پی بگیریم ما را از سرزمینمان می‌ربایند» سوره قصص، آیه ۵۷.
↑ «آیا ندیده‌اند که ما حرمی امن پدید آوردیم (که در آن هیچ چیز را در نمی‌برند) در حالی که (بیرون از شهر مکّه) مردم از پیرامونشان ربوده می‌شوند؟» سوره عنکبوت، آیه ۶۷.
↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۶۹.