ال در فقه سیاسی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث ال است. ال از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ال در قرآن - ال در حدیث - ال در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- اِلّ: عهد، خویشاوندی[۱]، پیوند خویشاوندی[۲] یا پیمان‌های خانوادگی و قبیله‌ای که به دلیل خویشاوندی یا سوگند میان افراد برقرار شده و شناخته شده و قابل انکار نیست[۳].
- ﴿لَا يَرْقُبُوا فِيكُمْ إِلًّا وَلَا ذِمَّةً﴾[۴].
- میان قبایل و خاندان عرب، پیوندها و پیمان‌هایی در اموری مانند امور دفاعی، تجارت و داد و ستد و ازدواج وجود داشت که برخی مبتنی بر قرابت‌های فامیلی بود و برخی با سوگند برقرار می‌شد که قرآن کریم کفار و مشرکان را به دلیل مراعات‌نکردن این پیمان‌ها و پیوندها نکوهش می‌کند [۵].
- امروزه نیز پیمان و عهدنامه میان دولت‌ها و ملت‌ها در امور مختلف به صورت رسمی به امضا می‌رسد و دو یا چند دولت به یکدیگر برای کمک‌های سیاسی، دفاعی، امنیتی و نظامی در صورت بروز جنگ و جز آن، تعهد می‌دهند[۶][۷].
منابع
پانویس
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۳۶۱. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۱، ص۲۴. فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۵، ص۳۱۰.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۱۵.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۸۱.
- ↑ «نه پیوندی را درباره شما پاس می‌دارند و نه پیمانی را» سوره توبه، آیه ۸.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۱۵۷.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۲-۱۳.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۱۸.