جمیل بن دراج

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

آشنایی اجمالی

ابوعلی جمیل بن دراج بن عبدالله نخعی کوفی، معروف به ابن دراج از اصحاب امام صادق و امام کاظم(ع) است[۱] که از آن دو امام بزرگوار و امام باقر(ع) روایت کرده است.[۲] او از شاگردان زرارة بن اعین به حساب می‌‌آمد[۳] و ۹۲ روایت را از او نقل می‌‌کند. از دیگر اساتید او می‌‌توان به ابان بن تغلب، اسماعیل بن جابر جعفی، حمران بن اعین و حفص بن غیاث اشاره نمود. محدثانی همچون ابومالک حضرمی، ابن ابی نجران، حسن بن ابی قتادة، حسن بن علی وشاء و حسن بن محبوب از او بهره برده‌اند.[۴] وی فردی ثقه و یکی از فقهای شش گانه اصحاب امام صادق(ع) می‌باشد که تمامی محدثان شیعه بر صحیح بودن مرویات و آنچه آنها نقل کرده‌اند، اتفاق نظر دارند و برخی بر این باورند که او فقیه‌ترین آنان بود. او سجده‌هایی طولانی داشت که محمد بن ابی عمیر از سجده‌های وی به شگفت آمده بود.[۵] ابن درّاج در آغاز واقفی مذهب بود، اما به جهت معجزاتی که از امام رضا(ع) مشاهده کرد، از عقیده‌اش برگشت و به امامت آن حضرت و فرزندانش معتقد شد.[۶] او در سند ۵۷۰ روایت قرار گرفته که ۲۳۹ روایت از معصومان(ع)نقل کرده است.ر

نجاشی می‌‌نویسد: او کتابی دارد که به طرق زیادی نقل شده و کتابی نیز با همکاری دیگران نوشته است. وی در اواخر عمر نابینا شد و در ایام امامت امام رضا(ع)درگذشت.[۷] آقابزرگ تهرانی کتاب الحدیث و اصل را از آثار او ذکر کرده است.[۸]

جستارهای وابسته

منابع

  1.   جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال الطوسی، ص۱۶۳ و ۳۴۶.
  2. معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۱۵۲.
  3. رجال النجاشی، ج۱، ص۳۱۰.
  4. معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۱۵۲.
  5. اختیار معرفة الرجال، ص۲۵۱ و ۳۷۵.
  6. الغیبه (طوسی)، ص۷۱.
  7. رجال النجاشی، ج۱، ص۳۱۰.
  8. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۲۳۱ - ۲۳۲.