امر الهی
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
امر الهی در قرآن - امر الهی در حدیث - امر الهی در نهج البلاغه - امر الهی در معارف دعا و زیارات - امر الهی در کلام اسلامی - امر الهی در اخلاق اسلامی - امر الهی در عرفان اسلامی
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امر الهی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
واژه‌شناسی لغوی
- امر در لغت به دو صورت به‌کار رفته است[۱]:
- امری که جمع آن "اوامر" است. این امر ضد نهی[۲] و به معنای طلب [۳] و فرمان بوده و به صورت مصدر و اسم مصدر کاربرد دارد [۴].
- امری که جمع آن "امور" است. این امر همواره اسم مصدر است و برای آن معناهایی مانند شأن[۵]، حال[۶]، حادثه[۷] و شی‌ء[۸]ذکر شده است. برخی گفته‌اند: بعید نیست معنای اصلی امر معنای نخست بوده و سپس در معنای دوم به‌کار رفته باشد[۹]. برخی نیز معنای واحد در مادّه "ا ـ م ـ ر" را، طلب و تکلیف همراه با استعلا دانسته‌اند[۱۰].
- امر الهی دارای دو معناست:
امر الهی در قرآن
فرمان تشریعی خداوند
اوصاف فرمان تشریعی
مصادیق فرمان تشریعی
عدالت، احسان و انفاق به خویشاوندان
اسلام و ایمان
کفر به طاغوت
پایداری در صراط مستقیم
توحید در عبادت
صله رحم و مانند آن
بازگرداندن امانت‌ها به صاحبانش
جهاد
قربانی کردن اسماعیل
اطاعت جنیان از سلیمان(ع)
ذبح گاو به دست بنی اسراییل
امر تکوینی الهی
اوصاف امر تکوینی
فرشتگان و امر تکوینی
روح و امر تکوینی
مصادیق امر تکوینی
هدایت تکوینی
حوادث طبیعى
مقاربت با همسر
عذاب الهى
منابع
پانویس
- ↑ المصباح، ص ۲۱؛ مفردات، ص ۸۸؛ قاموس قرآن، ج ۱، ص۱۰۹ ـ ۱۱۰، «امر».
- ↑ لسان العرب، ج ۱، ص ۲۰۳، «امر».
- ↑ المصباح، ص ۲۱، «امر».
- ↑ قاموس قرآن، ج ۱، ص ۱۰۹، «امر».
- ↑ مفردات، ص ۸۸.
- ↑ المصباح، ص ۲۱، «امر».
- ↑ لسان العرب، ج ۱، ص ۲۰۴؛ القاموس المحیط، ج ۱، ص ۴۹۳؛ تاج العروس، ج ۶، ص ۳۲، «امر».
- ↑ المنجد، ص ۱۸، «امر».
- ↑ المیزان، ج ۸، ص ۱۵۰ ـ ۱۵۱.
- ↑ التحقیق، ج ۱، ص ۱۴۴، «امر».
- ↑ تفسیر صدرالمتالهین، ج ۵، ص ۴۶۹؛ المیزان، ج ۸، ص ۱۵۱.
- ↑ جمالی‌زاده، احمد، امر الهی، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۴.