ابو برده بن عوف ازدی
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
- شیخ طوسی و برقی، ابو برده بن عوف ازدی را از اصحاب امیرالمؤمنین(ع) به شمار آورده‌اند[۱].
- ابو برده بن عوف ازدی در جنگ جمل به عنوان مخالف، از سپاه امام فاصله گرفت، اما خدمت حضرت علی(ع) آمد و گفت: ای امیرمؤمنان! آیا کشته‌های اطراف طلحه، زبیر و عایشه را دیدی؟ به چه دلیلی کشته شدند؟ امام(ع) در پاسخ فرمود: "اینها شیعیان و کارگزاران مرا کشتند و دو برادر ربیعه عبدی را همراه جمعی از مسلمانان به شهادت رساندند، به جرم این که گفته بودند: ما حاضر نیستیم مثل شما پیمان‌شکنی کرده و حیله و غدر به کار بندیم. به همین جرم آنان را به قتل رساندند، سپس از اهل جمل خواستم که قاتلان این بی‌گناهان را تحویلم دهند تا قصاص شوند و کتاب خدا - قرآن - بین من و آنان حکم و داور باشد، اما آنها حاضر نشدند و قاتلان را تحویل ندادند و به داوری قرآن نیز تن ندادند، سپس از راه جنگ با من وارد شدند، در حالی که هنوز بیعت و پیمانم با خون نزدیک به هزار نفر از شیعیانم به گردنشان بود، لذا من نیز با آنان جنگیدم و کشته‌هایشان به تلافی کشته‌های ما است. آیا تو در این کار شک و تردید داری؟"
- ابو برده بن عوف ازدی گفت: تا به حال در شک و تردید بودم، ولی اکنون حق را شناختم و خطای آنان بر من آشکار شد. ای علی! تو بر هدایت بوده و به حق رسیده‌ای.
- وی از آن پس در زمره یاران حضرت علی(ع) و درآمد و در جنگ صفین در رکاب امام علی(ع) با شامیان جنگید[۲].[۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ رجال طوسی، ص۶۳، ش۱۱؛ رجال برقی، ص۶ و ر. ک: وقعة صفین، ص۴ و ۵ و شرح ابن ابی الحدید، ج۳، ص۵.
- ↑ وقعة صفین، ص۴.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۸۴-۸۵.