قیس بن منبه
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
از قیس فرزند منبّه[۱] در منابع کهن نامی به میان نیامده است. تنها صاحب روضة الشهدا وی را جزو شهدای کربلا قلمداد کرده، بر این باور است که وی پس از عمرو بن مطاع وارد میدان جنگ گردید. آنگاه ترجمه بعضی از ابیات رجزی را که به وی نسبت می‌دهد چنین نقل می‌کند:
| من قیس منبّه‌ام که در جنگ | کیوان نرسد ز دار و گیرم | |
| گر رستم زال زنده گردد | گردد به خم کمند اسیرم | |
| در دوستی حسین و آلش | باکی نبود اگر بمیرم | |
| امروز شوم شهید و فردا | در خلد برین بود سریرم |
سپس به کیفیت شهادت او اشاره می‌کند و می‌نویسد که سالار کوفی به جنگ او آمد و چون دید توان مقابله با او را ندارد گریخت. قیس در پی او مرکب تاخت. اما به دستور عمر بن سعد، شماری از لشکریان، قیس را دنبال کردند و با زخم‌های پی در پی او را به درجه شهادت رساندند[۲].[۳]
منابع
جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا
پانویس
- ↑ یاء منیه (عشره کامله، ص۴۱۹).
- ↑ روضة الشهدا، ص۳۷۵، نشر نوید اسلام، عشره کامله، ص۴۱۹.
- ↑ جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۳۲۰.