بدع
بدع از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: بدع در قرآن - بدع در حدیث - بدع در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- بدع: پدیده نوظهور[۱]، اختراع [۲]، ایجاد چیزی بدون سابقه و برای اولین بار[۳]، ابتکار.
- ﴿قُلْ مَا كُنْتُ بِدْعًا مِنَ الرُّسُلِ﴾[۴].
- برای بدع دو اصل وجود دارد: اول: آغاز کاری یا کلامی بدون سابقه و برای اولین بار (یا ایجاد شیء) که به آن ابداع یا بدع گفته می‌شود؛ دوم: آخر کاری یا نقض و قطع کلامی یا چیزی که بدان "بدعت" اطلاق می‌شود[۵]. بدعت به‌تدریج در معنای نوآوری و تجدید نظر در دین مشهور گشت.
- در فرهنگ سیاسی بدیع و نوین، صفت بعضی از سیاست‌ها، مکاتب یا فلسفه‌هایی است که در احیای برخی سیاست‌ها، مکاتب با فلسفه‌های قدیم بر اساس تازه می‌کوشند[۶][۷].
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۲۷.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۸۹.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۲، ص۵۴.
- ↑ «بگو من در میان پیامبران، نوپدید نیستم» سوره احقاف، آیه ۹.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۱، ص۲۰۹.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۲۸۱.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۳۹.