ام ایمن در معارف مهدویت
این مدخل زیرشاخهٔ بحث ام ایمن است. ام ایمن از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ام ایمن در تراجم و رجال - ام ایمن در تاریخ اسلامی - ام ایمن در معارف مهدویت - پرسش مرتبط نداردمقدمه
نام وی برکه و مشهور به امّ ایمن و ام الظباء است، ولی کنیه‌اش بر اسم وی غلبه دارد. او از زنانی است که به نقل از امام صادق (ع)، همراه حضرت مهدی (ع) خواهد بود[۱]. وی دختر ثعلبة بن عمرو، از اصحاب رسول اکرم (ص) و کنیز حضرت آمنه و یا عبد الله بن عبد المطلب بود که به صورت ارث به پیغمبر (ص) رسید و دایه رسول اکرم (ص) شد و در کودکی، آن حضرت را پرورش داد. لذا مورد محبت‌های بسیار پیغمبر بود و پیامبر می‌فرمود: "ام ایمن، بعد از مادرم در حکم مادر من است" و نیز می‌فرمود: "او جزو اهل بیت من است".
پیامبر (ص) پس از ازدواج با حضرت خدیجه، ام ایمن را آزاد کرد و او با عبید بن حارث خزرجی ازدواج نمود و پسرش "ایمن" متولد گشت و شهرت او از نام همین پسر است. ام ایمن از مسلمانان اولیه و نیز از سابقین مهاجرین به مدینه است. او زنی شجاع بود و در جنگ حنین، و احد و خیبر شرکت جست[۲]. امّ ایمن، شخصیتی است که وقتی در راه مکه و مدینه تشنگی بر او غلبه کرد و نزدیک بود از پای درآید، دلو آبی از آسمان بر او فرود آمد و از آن نوشید و هرگز پس از آن تشنه نشد[۳].
هنگام رحلت پیغمبر (ص)، بیش از اندازه می‌گریست و می‌گفت گریه من فقط برای انقطاع وحی الهی از خانه ماست و نیز حضرت زهرا (س) در حادثه فدک، وی را شاهد خود معرفی فرمود. فرزند وی ـ ایمن ـ یکی از ده تنی است که هنگام متفرق شدن لشکر اسلام در جنگ حنین، شجاعانه مقاومت نمود و در رکاب رسول اکرم (ص) به شهادت رسید[۴].
امام باقر (ع) فرمود: "من گواهی می‌دهم که او از اهل بهشت است". او به واسطه ایمان خویش، در زمان ظهور حضرت مهدی (ع) به این جهان باز خواهد گشت و به همراه زنانی دیگر جزو یاران آن حضرت خواهد بود[۵].
منابع
پانویس
- ↑ دلائل الإمامة، ص ۲۵۹؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۷۵.
- ↑ معارف و معاریف، ج ۲، ص ۴۱۳.
- ↑ مصنف عبدالرزاق، ج ۴، ص ۳۰۹؛ الإصابة، ج ۴، ص ۴۳۲.
- ↑ معارف و معاریف، ج ۲، ص ۴۱۴.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۲۰؛ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۱۰۲.