ام رعله قشیریه
این مدخل زیرشاخهٔ بحث صحابه است. ام رعله قشیریه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ام رعله قشیریه در تاریخ اسلامی - ام رعله قشیریه در تراجم و رجال - پرسش مرتبط ندارد| ام رعله قشیریه | |
|---|---|
 تصویر قدیمی از مسجد کوفه | |
| نام کامل | ام رعله قشیریه |
| جنسیت | زن |
| از قبیله | سعدالعشیره |
| از تیره | بنی‌قشیر |
| از اصحاب | |
مقدمه
ام رعله قشیریه از زنان با فصاحت و بلاغت و از اصحاب رسول خدا (ص) بود که در مدینه به محضر پیامبر خدا (ص) شرفیاب شد و اظهار ایمان و ارادت کرد و سپس به قوم خود بازگشت[۱] و پس از وفات رسول خدا (ص) و شهادت حضرت فاطمۀ زهرا (س) باز به مدینه آمد و نزد حضرت علی (ع) شرفیاب شد و اشعاری در رثای پیامبر خدا (ص) و حضرت فاطمه زهرا (س) خواند و اعلان حزن و اندوه بسیار نمود و سپس امام حسن و امام حسین (ع) را در آغوش کشید و به دور مدینه گردانید و بسیار گریه کرد و اشعاری در رثای حضرت فاطمه (س) خواند و حرکت و گریه او کاری کرد که خانه‌ای از انصار در مدینه نبود مگر آن‌که با اُمّ رعله هم صدا و هم گریه شدند[۲][۳]
جستارهای وابسته
- سعدالعشیره (قبیله)
- بنی‌قشیر (قبیله)
منابع
پانویس
- ↑ اسدالغابه، ج۵، ص۵۸۲.
- ↑ اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۷۸.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۴۷۳.