مقدمه

بارور شدن و فرزند آوردن زن از مرد و دوره‌ای که زن جنین را در رحم حمل می‌کند. برابر عربی آبستنی "حمل" است، در زبان فارسی واژه‌های "بارداری"، "باردار"، "حاملگی" و "حامله" نیز به جای آبستنی و آبستن به کار می‌رود. زن آبستن را در تهران به کنایه "دو نَفَسه" و در کردستان "دوگیان" (دو + گیان: جان و روح) و در آذربایجان "ایکی جانلی" به معنای دو جان و تن می‌خوانند[۱][۲]

منابع

پانویس

  1. دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱، ص۴۲.
  2. برجی، یعقوب علی، مقاله «آبستنی»، دانشنامه امام رضا، ج۱، ص ۱۸.