بحث:آیا فرشته علم غیب دارد؟ (پرسش)
پاسخ اجمالی
- علم غیب، در واقع علمی است که به عالم غیب تعلق دارد، و از ما نهان است.[۱] این علم ذاتاً از آن خداوند است و غیر او کسی مستقلاً علم به غیب ندارد، امّا هر موجودی که خداوند به او اجازه داده باشد، میتواند علم غیب داشته باشد و هر گاه بخواهد و صلاح بداند باب آن را برای پیامبران و فرشتگان خود میگشاید، و هر گاه بخواهد آن را به روی آنان میبندد و ایشان را از فهمیدن آن ممنوع مینماید.[۲] مطابق آیۀ عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ [۳] خداوند علمی دارد که ویژۀ اولیای اوست[۴] و غیر خودش را نیز، از علم غیب با خبر ساخته است و این غیر، منحصر در پیامبران نیست[۵].[۶] همچنین گفته شده است:[۷] "من ارتضی کسی است که از اوصاف خود رهیده و به اوصاف حق آراسته شده است و ملائکه این چنین بوده لذا ایشان هم علم غیب دارند".[۸]
- مطمئناً فرشتگان نگهبان، به پارهای از افکار ما آگاهی دارند، و برخی افکار نیز از نگاه آنان مخفی بوده و تنها خداوند است که آن را میداند.[۹] امیرالمؤمنین(ع) در مناجات با خداوند میگوید: «و تو آن فرشتگان را شاهدانی بر من قرار دادی که (فردای قیامت) همراه با اعضا و جوارحم اقامه شهادت کنند و تو خود نیز شاهد اموری هستی که از دید آنان مخفی مانده است».[۱۰] ملائکه چون پیام رسان وحی الهی به پیامبران هستند ناخودآگاه از امور غیبی آگاه میشوند.[۱۱] چنان که در قرآن کریم به این مطلب اشاره شده است: وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلاَّ وَحْيًا أَوْ مِن وَرَاء حِجَابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولا فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ مَا يَشَاء إِنَّهُ عَلِيٌّ حَكِيمٌ [۱۲]، نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ عَلَى قَلْبِكَ [۱۳] [۱۴]
- همچنین مطابق آیۀ عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ [۱۵] رسول در آیه عمومیت دارد و شامل فرستادگان ملکی و بشری می¬باشد یعنی مراد از رسول، شامل همۀ فرستادگان الهی است، چه این فرستاده بشر باشد یا فرشته. [۱۶]
- نتیجه اینکه ملائکه علم غیب دارند،[۱۷] اگرچه بسیاری از مسائل بر ملائکه نیز پوشیده است.[۱۸] چرا که آنها در داستان خلقت آدم به خداوند اعتراض کردند که چرا انسان را خلق میکنی و این نشان میدهد ملائکه از واقعیتهای مهمتری که درباره انسان و مقام او وجود دارد آگاه نیستند.[۱۹]
پاسخ تفصیلی ندارد
پانویس
- ↑ ر.ک. هاشمی، سید علی، مکاتبۀ اختصاصی با دانشنامۀ مجازی امامت و ولایت، پژوهشگران وبگاه گفتگوی دینی
- ↑ ر.ک. هاشمی، سید علی، مکاتبۀ اختصاصی با دانشنامۀ مجازی امامت و ولایت، پژوهشگران وبگاه اسلام کوئست
- ↑ «او دانای نهان است پس هیچ کس را بر نهان خویش آگاه نمیکند جز فرستادهای را که بپسندد که پیش رو و پشت سرش، نگهبانانی میگمارد» سوره جن، آیه ۲۶و ۲۷
- ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات، صفحه؟؟؟
- ↑ باقلانی، تمهید الأوائل فی تلخیص الدلائل؛ صفحه؟؟؟؛ هاشمی، سید علی، مکاتبۀ اختصاصی با دانشنامۀ مجازی امامت و ولایت، پژوهشگران مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولیعصر
- ↑ ر.ک. هاشمی، سید علی، مکاتبۀ اختصاصی با دانشنامۀ مجازی امامت و ولایت، پژوهشگران مؤسسۀ تحقیقاتی حضرت ولی عصر(ع)
- ↑ سلمی؛ هاشمی، سید علی، مکاتبۀ اختصاصی با دانشنامۀ مجازی امامت و ولایت، پژوهشگران مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولیعصر
- ↑ ر.ک. هاشمی، سید علی، مکاتبۀ اختصاصی با دانشنامۀ مجازی امامت و ولایت، پژوهشگران مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولیعصر
- ↑ ر.ک. هاشمی، سید علی، مکاتبۀ اختصاصی با دانشنامۀ مجازی امامت و ولایت، پژوهشگران وبگاه اسلام کوئست
- ↑ ر.ک. هاشمی، سید علی، مکاتبۀ اختصاصی با دانشنامۀ مجازی امامت و ولایت، پژوهشگران وبگاه اسلام کوئست
- ↑ ر.ک. رابیل، سیده، جستاری در مسئله علم غیب، منتشر شده در نشریه الکترونیکی قرآنپژوهی، صفحه؟؟؟
- ↑ «و هیچ بشری نسزد که خداوند با او سخن گوید مگر با وحی یا از فراسوی پردهای یا فرستادهای فرستد که به اذن او آنچه میخواهد وحی کند؛ بیگمان او فرازمندی فرزانه است» سوره شوری، آیه ۵۱.
- ↑ «که روح الامین آن را فرود آورده است. بگو: هر که دشمن جبرئیل است (آگاه باشد که) بیگمان او، آن (قرآن) را بر دلت با اذن خداوند فرو فرستاده است» سوره شعراء، آیه 193 و 194
- ↑ ر.ک. رابیل، سیده، جستاری در مسئله علم غیب، منتشر شده در نشریه الکترونیکی قرآنپژوهی، صفحه؟؟؟
- ↑ «او دانای نهان است پس هیچ کس را بر نهان خویش آگاه نمیکند جز فرستادهای را که بپسندد که پیش رو و پشت سرش، نگهبانانی میگمارد» سوره جن، آیه 26 و 27
- ↑ ر.ک. هاشمی، سید علی، مکاتبۀ اختصاصی با دانشنامۀ مجازی امامت و ولایت، پژوهشگران مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولیعصر
- ↑ ر.ک. ناصر، مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۹، ص ۲۸۷
- ↑ ر.ک. هاشمی، سید علی، مکاتبۀ اختصاصی با دانشنامۀ مجازی امامت و ولایت، پژوهشگران وبگاه گفتگوی دینی
- ↑ ر.ک. ناصر، مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۹، ص ۲۸۷