بحث:مهدی در معارف مهدویت

مهدی در فرهنگنامه آخرالزمان

واژه‌ای مشهور که از القاب معروف حضرت صاحب الامر(ع) است. این واژه به معنی راهنما و هدایت‌گر و نجات بخش استعمال می‌‌شود. این واژه به معنای عام یعنی هدایت‌گری و راهنمایی کردن خلایق، بر تمام امامان دوازده‌گانه اطلاق می‌‌شود. در روایتی از امام حسین(ع) نقل شده است که فرمود: ما اهل بیت، دوازده مهدی هستیم که اولین آنان امیرالمؤمنین(ع) است و آخرین‌شان نهمین فرزند من خواهد بود". اما معنای خاصی که برای این واژه مصطلح است همان معنای موعود و منجی آخرالزمان است که در دوران پایانی جهان قیام می‌‌نماید و جهان را یکسره از ظلم و بیداد نجات خواهد داد. نام مهدی با این معنی فقط بر منجی آخرالزمان و آخرین وصی الهی قرار دارد.

مهدی یکی از مشهورترین نام‌های امام دوازدهم می‌باشد که در احادیث شیعه و سنی به فراوانی آمده است. امام صادق(ع) درباره دلیل نامگذاری حضرت به این نام فرمود: او مهدی نامیده شده است زیرا مردم را به هر امر پنهانی هدایت خواهد کرد. در حدیث دیگری فرمود: قائم(ع) مهدی نامیده شده است زیرا اموری را که مردم از دست داده‌اند و فراموش نموده‌اند دوباره بدان‌ها نشان خواهد داد و مردم را به سوی آن هدایت می‌کند. امام باقر(ع) فرمود: حضرت قائم(ع) را مهدی می‌نامند زیرا امری که مخفی است و مردم از آن خبر ندارند، آشکار خواهد کرد. او تورات و انجیل را از زمینی در انطاکیه بیرون خواهد آورد و یهودیان را بدان دعوت می‌کند و بسیاری از یهودیان به دست آن حضرت هدایت می‌شوند و ایمان می‌آورند. البته واژه مهدی به معنای عام آن، یعنی هدایت‌گری مردم و ارشاد انسان‌ها، به تمام امامان اطلاق می‌شود و به این مطلب در زیارت‌های ائمه اطهار(ع) اشاره شده است.