تبعیض در فقه اسلامی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث تبعیض است. تبعیض از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: تبعیض در لغت - تبعیض در فقه اسلامی - تبعیض در جامعه‌شناسی اسلامی - تبعیض در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

تبعیض یکی از محرمات و از عوامل تهدیدکننده امنیت اجتماعی است که مورد توجه فقها قرار گرفته است. این موضوع از چنان اهمیتی برخوردار است که برخی آن را یک قاعده فقهی شمرده‌اند. مساوات به معنای برابری و عدم تبعیض بین افرادی است که در حقوق، اموال و امور دیگر به طور مساوی سهیم‌اند. پیامبر اکرمa در ضمن خطبه‌ای در حجه الوداع می‌فرماید: «ای مردم، به‌درستی که پروردگار شما یکی است و پدرتان یکی و همه شما از آدم‌اید و آدم از خاک است. به‌درستی که ارجمندترین شما نزد خدا با تقواترین شماست و برای هیچ عربی بر عجمی برتری نیست جز به تقوا». نکته شایان ذکر اینکه با توجه به سیره اهل بیت(ع) مراد از عدم تبعیض، عدم تبعیض و مساوی در برابر قانون، مساوات در برابر محاکم قضایی و همچنین مساوات در برخورداری از حقوق و امتیازات مالی و غیر مالی دولتی است. وجود تبعیض در جامعه، از حوزه‌های اقتصادی و فرهنگی تا قضایی و اجتماعی و سیاسی، موجب ناامنی روانی و اجتماعی و سلب روابط مبتنی بر اعتماد می‌شود و از طریق تأثیرگذاری منفی در ذهن مردم، اطمینان خاطر را از اذهان ایشان فراری می‌دهد و احساس امنیت را از آحاد جامعه سلب می‌کند. در واقع بعد ذهنی و فرهنگی امنیت اجتماعی با وجود و فراگیری مقوله تبعیض در جامعه، رخت بر می‌بندد و در نتیجه اصل امنیت را که همانا احساس امنیت است، در جامعه تباه می‌کند.

منابع

1. نباتیان، محمد اسماعیل، فقه و امنیت