تسلیم در سخنان امام علی (ع)

در غُررالحکم و دُررالکلم در "باب التسلیم" سخنانی به اختصار از مولای موحدان، امیرمؤمنان، علی (ع)، بیان شده است که تنها در این جا به نقل برخی از آنها می‌پردازیم.

  1. تسلیم و منقاد بودن آن است که خدا را به هیچ وجه ظلم و بی‌عدالتی متهم نسازی.[۱]
  2. تسلیم و راضی بودن به قضا و قدر الهی، ایمان است[۲].
  3. شیوه نیکوکاران، نیکویی طاعت و فرمان‌پذیری است.[۳]
  4. غرض و عاقبت تسلیم و منقاد بودن، دست‌یابی به نعمت‌گاه بهشت است.[۴]
  5. ایمانی برتر از طاعت و سرسپردگی نیست.[۵]
  6. هر که با خدا از در آشتی در آید، سالم خواهد ماند.[۶]
  7. ریشه ایمان، نیکو تسلیم بودن برای امر خدا است.[۷]
  8. اگر خویش را تسلیم فرمان خدا کنی، نفست سالم ماند.[۸]
  9. با خدا آشتی نما؛ یعنی فرمانبردار او باش، تا آخرت توسالم ماند.[۹]
  10. تسلیم فرمان خدا و فرمان ولی از جانب او باشید؛ زیرا با چنین تسلیمی هرگز گمراه نخواهید شد.[۱۰]
  11. کسی که مهار خود را به خدا، رسولش و ولی امر او؛ (امامی که خداوند او را متولی امور خلق نموده است) وانهاده (تا هر جا که آنان بخواهند او را ببرند)، هدایت یافته است.[۱۱]
  12. به راستی، اگر تو با خدا از در آشتی در آیی، سالم مانده و رستگار میشوی.[۱۲]
  13. هر که با خدا آشتی نماید، خداوند او را به سلامت دارد، و آن کس که با خدا بجنگد، خدا با او در ستیز خواهد شد[۱۳].[۱۴]

منابع

پانویس

  1. «التَّسْلِيمُ أَنْ لَا تَتَّهِمَ»
  2. «فِي التَّسْلِيمِ الْإِيمَانُ»
  3. «سُنَّةُ الْأَبْرَارِ حُسْنُ الِاسْتِسْلَامِ»
  4. «غَايَةُ التَّسْلِيمِ الْفَوْزُ بِدَارِ النَّعِيم»
  5. «لَا إِيمَانَ أَفْضَلُ مِنَ الِاسْتِسْلَامِ».
  6. «مَنْ سَالَمَ اللَّهَ سَلِمَ»
  7. «أَصْلُ الْإِيمَانِ حُسْنُ التَّسْلِيمِ لِأَمْرِ اللَّهِ»
  8. «إِنْ أَسْلَمْتَ نَفْسَكَ لِلَّهِ سَلِمَتْ نَفْسُكَ»
  9. «سَالِمِ اللَّهَ تَسْلَمْ أُخْرَاكَ»
  10. «سَلِّمُوا لِأَمْرِ اللَّهِ وَ لِأَمْرِ وَلِيِّهِ فَإِنَّكُمْ لَنْ تَضِلُّوا مَعَ التَّسْلِيمِ»
  11. «هُدِيَ مَنْ سَلَّمَ مَقَادَتَهُ إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ وَلِيِّ أَمْرِهِ»
  12. «إِنَّكَ إِنْ سَالَمْتَ اللَّهَ سَلِمْتَ وَ فُزْتَ»
  13. «وَ مَنْ سَالَمَ اللَّهَ سَلَّمَهُ وَ مَنْ حَارَبَ اللَّهَ حَرَبَهُ»
  14. امامی، عبدالنبی، فرهنگ قرآن، ج۱.