تفضیلیه
مقدمه
به همۀ فرقه‌هایی از مسلمانان گفته می‌شود که حضرت علی (ع) را پس از پیامبر خدا (ص) افضل مردم و برترین انسان و شایسته‌ترین فرد برای خلافت و امامت می‌دانند، آن هم به دلیل برتری آن حضرت در علم، شجاعت، سخاوت، تقوا، ایمان و همۀ فضایل بر همگان. پیامبر خدا (ص) نیز علی را افضل همه در اوصاف خیر دانسته است، خود آن حضرت نیز بارها در احتجاج‌های خویش برای امامت و ولایت، به برتری‌های خود بر دیگران اشاره کرده است. غیر از این عنوان کلّی، گاهی هم به بعضی از فرقه‌های خاصّ شیعی تفضیلیّه گفته شده است. چون برخی از اهل سنت هم افضلیّت امیر المؤمنین (ع) را قبول دارند، در خلافت ابوبکر و عمر دچار مشکل می‌شوند و به ناچار معتقد می‌شوند بر تقدم مفضول بر افضل، مثل ابن ابی الحدید در مقدمۀ شرح نهج البلاغه[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ ر.ک: دائرة المعارف تشیّع، ج ۵ واژۀ تفضیلیّه
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۱۶۸.