خطبه ۱۴۹ نهج البلاغه

این مدخل زیرشاخهٔ بحث نهج البلاغه است. مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

صد و چهل و نهمین خطبه از نهج البلاغه، از خطبه‌های امام علی S که شامل سخنان و معارفی است که امام S پیش از شهادت برای آخرین بار به مردم می‌آموزند.

کلیات خطبه

این خطبه شامل سخنانی است که امام پیش از شهادت با مردمان در میان گذاشته و بسیار بااهمیت است، زیرا چکیده معارفی است که برای آخرین بار به مردمان می‌آموزاند. امام S مردمان را به موضوع توحید و حفظ سنت پیامبر سفارش می‌کند و این دو رکنرا چون دو چراغی به تصویر می‌کشد که مردمان در پرتو نور آن هدایت می‌جویند. امام روزگار خود را بر مردمان امری عبرت‌انگیز می‌داند و آنان‌را به تفکر در این مورد فرامی‌خواند و با آن‌ها وداع می‌کند.

مطالب مهم خطبه

1. دانستن زمان مرگ، امری مختص به خداوند؛
2. وضعیت انسان در دنیا؛
3. عبرت از مرگ دیگران؛
4. شناخت امام پس از مرگ او.

فرازی از خطبه

امّا وصیّت من آن‌که خدا را در نظر داشته باشید و چیزی را شریک او میارید و محمّد a را گرامی دارید و سنّت او را ضایع مگذارید. این دو ستون را برپا دارید و این دو چراغ را افروخته نگه دارید؛ و نگوهشی بر شما نیست مادام که پراکنده نیستند و پایدارید. هر کس به اندازه توان خود بکوشد و بر نادانان آسان گیرد و نخروشید؛ که پروردگارتان مهربان است و دینتان راست و امامتان دانا. من دیروز یار شما بودم و امروز برای شما مایه پند و اعتبار و فردا از شما جدا و به کنار. خدا مرا و شما را بیامرزاد.

منابع

1. دین‌پرور، سیدجمال‌الدین، دانشنامه نهج البلاغه ج۱