شداد بن شمر عبدی

مقدمه

شیخ مفید نقل می‌کند: موقعی که امیرالمؤمنین (ع) اصحاب جمل را از آغاز جنگ برحذر داشت و سه روز آنها را مهلت داد تا بیندیشند و دست از جنگ و مقاتله بردارند، شداد در میان جمع برخاست و پس از حمد و ثنای الهی چنین خطبه خواند: «اما بعد، همانا وقتی خطاکاران، بسیار شدند و منکران، سرکش و متمردگشتند ما به آل پیامبرمان پناه بردیم، به وسیله آنان کرامت و بزرگواری را آغاز کردیم و از گمراهی وضلالت هدایت یافتیم، اینک ملازم آل محمد باشید، خداوند شما را رحمت کند و کسانی که چپ و راست را گرفته‌اند رها سازید، زیرا آنها در جهالت و نادانی شان کور و در گمراهی شان سرگردانند»^[۱].

از این خطبه وفاداری و ایمان شداد به امیرالمؤمنین (ع) و خاندان پیامبر (ص) به خوبی آشکار می‌شود.^[۲]

↑ «أما بعد، فإنه لقا کثر الخطاؤون و تمرد الجاحدون قزعنا إلی آل نبینا...»؛ الجمل، ص۳۳۴.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۷۱۳.