موسی بن عقیل بن ابی‌طالب

مقدمه

مادرش ام البنین دختر ابوبکر بن کلاب عامری و یا به قولی «امّ ولد» (کنیز) بود. از ابومخنف نقل شده که وی پس از شهادت برادرش جعفر بن عقیل در برابر دشمن ایستاد[۱] و چنین رجز خواند:

يا مَعْشَرَ الْکُهُوِل والشُبّاِناَضْرِبُکُمْ بالسَّیْفِ والِسّنانِ
احمي عن الفتية والنسوانوَعَنْ امامِ الاِنْسِ والْجانِ
اَرْضی بِذاكَ خِالقْ الرَحْمنِسَبْحانَهْ ذُوالْمَلِكِ الدَیّانِ[۲]
ای پیران و جوانان با شمشیر و نیزه با شما می‌جنگم و از دختران و زنان و امام جنّ و انس حمایت می‌کنم، با این کار رضایت خالق بخشنده را می‌جویم، او پاک و منزّه و صاحب پادشاهی و حسابگر است.

آنگاه با شمشیر خود بر دشمن یورش برد و سی نفر از سربازان شجاع ابن سعد را کشت و شماری را نیز زخمی کرد در این هنگام عمرو بن صبیح صیداوی (صیلاوی) که در کمین وی نشسته بود با نیزه بر او زد و از اسب به زیر افکند، سپاه ابن سعد او را محاصره کرده به شهادت رساندند[۳]. از وی در منابع پیشین و زیارات یاد نشده است.[۴]

منابع

  1.   جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس

  1. ذخیرة الدارین، ص۱۶۲؛ وسیلة الدارین، ص۲۳۳.
  2. ذخیرة الدارین، ص۱۶۲؛ وسیلة الدارین، ص۲۳۳-۲۳۴؛ عشره کامله، ص۴۳۱.
  3. ذخیرة الدارین، ص۱۶۲؛ وسیلة الدارین، ص۲۳۳-۲۳۴.
  4. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۳۶۶-۳۶۷.