ولایت زن در کتاب و سنت (مقاله)
ولایت زن در کتاب و سنت عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی ولایت زن می‌پردازد. این مقاله ۳۸ صفحه‌ای به قلم سید محمد نجفی نگاشته شده و در فصلنامه پژوهش‌نامه اسلامی زنان و خانواده (شماره ۵، بهار ۱۳۸۹) منتشر گشته است.
| ولایت زن در کتاب و سنت | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | سید محمد نجفی |
| موضوع | ولایت، زن |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامه پژوهش‌نامه اسلامی زنان و خانواده |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | بهار 1389 |
| شماره | 5 |
| شماره صفحات | از صفحه 65 تا 102 مجله |
| ناشر الکترونیک | پایگاه تخصصی مجلات نور |
چکیده مقاله
نویسنده در ابتدای چکیده مقاله می‌نویسد: «مسئله ولایت زن از مباحث مهم جوامع اسلامی است. ولایت مورد بحث در این مقاله، به معنی سرپرستی و مدیریت بر گروه می‌‌باشد. سوال اصلی بحث آن است که آیا در مدیریت بر یک گروه (ولایت بر کل جامعه یا زیر مجموعه‌های آن) مرد بودن شرط است یا خیر؟ علمای مسلمان معمولا به این مسئله در بحث قضاوت عامه پرداخته‌اند و اکثر آنها مرد بودن را در این مسئله شرط دانسته‌اند، جز ابوحنیفه که در غیر از حدود قصاص، قضاوت زن را جایز می‌‌داند. اصل در مسئله، عدم ولایت و عدم وجوب اطاعت است، مگر آنکه دلیلی بر آن اقامه شود. طرفداران جواز ولایت زن، به سیره عقلاء و عموم برخی روایات تمسک کرده‌اند، اما در مقابل، مخالفین با ولایت المرأة به چهار آیه از جمله: الرجال قوامون علی النساء، احادیث متعددی مثل احادیث باب القضاء، روایاتی مانند المرأة ریحانة و لیست قهرمانة یا روایاتی که حکومت زنان را از علائم فساد زمان می‌‌شمرد و روایتی که جامعه‌ای را که زن بر آن حاکم باشد، موفق یا رستگار نمی‌داند (صحیحه حمران بن اعین در این زمینه مهم‌ترین سند است که حکومت و تسلط زنان در جامعه را بسیار مذمت می‌‌کند) استناد کرده‌اند.
از جمله ادله مخالفین ولایت زن، مذاق شریعت است که این خواسته‌ها و دستورات از احکام گوناگون شارع در مورد زنان مثل تاکید بر جدایی زن و مرد اجنبی و خانه نشینی زن و یا روایاتی که از نقصان عقل و رای زن سخن گفته و یا اطاعت از زن و مشورت با او را نهی می‌‌کند، به دست می‌‌آید. در این مقاله سعی شده است به ادله مخالفین در مسئله ولایت زن پاسخ داده شود، ولی در نهایت ولایت زنان را مرجوح می‌‌داند و در مورد منصب‌های کلیدی جامعه به ویژه به صورت گسترده، متمایل به عدم جواز شده است».