علم پیامبران به حقانیت وحی (مقاله)
| علم پیامبران به حقانیت وحی | |
|---|---|
 | |
| رتبه علمی | علمی پژوهشی |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | علی ربانی گلپایگانی |
| موضوع | وحی، علم پیامبر |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامه کلام اسلامی |
| وابسته به | مؤسسه تحقیقاتی و تعلیماتی امام صادق (ع) |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | زمستان ۱۳۹۰ |
| شماره | ۸۰ |
| شماره صفحات | از صفحه ۱۱۴ تا ۱۳۵ مجله |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
علم پیامبران به حقانیت وحی عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی پدیده وحی و علم پیامبران به آن می‌پردازد. این مقالهٔ ۱۹ صفحه‌ای به قلم علی ربانی گلپایگانی نگاشته شده و در فصلنامه کلام اسلامی (شماره ۸۰، زمستان ۱۳۹۰) منتشر گشته است.[۱]
چکیده مقاله
- نویسنده در ابتدای چکیده مقاله خود می‌نویسد: «یکی از مسائل مربوط به وحی این است که پیامبران الهی چگونه و از چه راهی یقین پیدا می‌کردند که آنچه به آنان وحی می‌شود، الهی است؟ از باب مثال: چگونه حضرت موسی (ع) یقین داشت که صدایی که می‌شنود از جانب خداوند است؟ یا هنگامی که پیامبری در خواب یا بیداری تمثل بشری فرشته را می‌دید از چه راهی مطمئن بود که او فرشته است؟ این پرسش درباره محدث و امام نیز که صدای فرشته را می‌شنیده‌اند، مطرح شده است».
- نویسنده در ادامه چکیده مقاله خود می‌نویسد: «در همه این موراد سؤال این است که با وجود این احتمال که صدایی که شنیده می‌شد، یا موجودی که دیده می‌شد، یا مطلبی که در بیداری یا خواب در قلب پیامبر (ص) یا امام (ع) القاء می‌گردید، از جانب خدا و فرشتهٔ الهی نباشد، چگونه این احتمال دفع می‌شد؟ آیا اصولا چنین احتمالی برای پیامبر و امام پدید نمی‌آمد، یا این که با دلیل قطعی و روشن برطرف می‌شد؟ احتمال دیگری که دراین‌باره قابل طرح است این است که اصولا آنچه دیده یا شنیده می‌شد، هیچ‌گونه واقعیت خارجی نداشت و زاییدهٔ قوهٔ تخیل پیامبر یا امام بود؟ آیا برای پیامبر و امام چنین احتمالی رخ نمی‌داد، یا رخ می‌داد، ولی با دلیل قطعی و روشن برطرف می‌گشت؟ در هر صورت، تبیین و تحلیل آن چیست؟ مقالهٔ حاضر عهده‌دار تبیین این موضوع مهم می‌باشد».[۱]
فهرست مقاله
- چکیده؛
- مقدمه؛
- تبیین مسأله در روایات:
- توفیق الهی؛
- سکینه و وقار؛
- نور الهی؛
- کشف غطاء؛
- تحلیل مسأله از نگاه متفکران:
- تحلیل مسأله در دو مرحله؛
- منابع.
دربارهٔ پدیدآورنده
حجت الاسلام و المسلمین علی ربانی گلپایگانی (متولد ۱۳۳۴ ش، گلپایگان)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: جواد تبریزی، جعفر سبحانی، حسن حسن‌زاده آملی، حسین نوری همدانی، یحیی انصاری شیرازی و حسین مظاهری پیگیری کرد.[۲] پژوهشگر نشریات کیهان اندیشه، نور علم، کلام اسلامی و پیام حوزه از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس در حوزههاى علمیه، تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر در آورده است. «درآمدی به شیعه‌شناسی»، «امامت در بینش اسلامی»، «وحی نبوی»، «امامت اهل بیت»، «وحی‌شناسی»، «بازاندیشی نقش پیامبر در پدیده وحی»، «اصول دین»، «قاعده لطف و وجوب امامت»، «علم پیامبران به حقانیت وحی»، «چگونگی وحی نبوت از دیدگاه قرآن و روایات»، «بررسی و تحلیل برهان معجزه بر امامت ولی عصر»، «خلافت الاهی و امامت مهدوی»، «براهین و نصوص امامت»، «فلسفه امامت از دید متکلمان اسلامی»، «آیه صادقین»، «برهان افضلیت و امام عصر»، «برهان حفظ شریعت و وجود امام عصر»، «تبیین فلسفی وحی»، «عقاید استدلالی»، « اهل بیت»، «برهان عصمت بر امامت امام عصر»،«درآمدی بر علم کلام»، «دعای ندبه تصویرگر آینده روشن جهان و نشان‌دهنده راه وصول به آن»، «بررسی ادله عقلی اثبات وجود امام زمان» و «شاخص‌ها و نشانه‌های امامت در مکتب رضوی» برخی از این آثار است.[۳]