عمود
عمود به معنای ستون وسط خیمه. نیز به معنایی گرز و چوبه‌دستی، که همچون تیغ و نیزه و تیر و کمان، از ابزار جنگی قدیم بوده است.
مقدمه
در کیفیّت شهادت حضرت ابا الفضل(ع) آمده است که پس از آنکه حکیم بن طفیل در نخلستان کمین کرد و با شمشیر دست چپ او را هم از کار انداخت، آنگاه کسی با گرزی آهنین بر عباس زد و او را کشت فضربه ملعون بعمود من حديد فقتله[۱]. در مرثیه‌ها نیز گفته می‌شود که پس از شهادت عباس(ع)، امام حسین(ع) عمود خیمۀ او را خواباند، بعلامت اینکه صاحب این خیمه به شهادت رسیده است. در میدان عاشورا، نمونه‌هایی نقل شده که کسانی به جای نیزه و شمشیر، دست برده و چوب‌ها یا ستون خیمه‌ها را برداشته و با آن به دشمن حمله کرده‌اند، از جمله مادر شهید عمرو بن جناده[۲].
منابع
پانویس
- ↑ بحار الأنوار، ج۴۵، ص۴۱.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۵۷.