جایگاه رهبری در دولت اسلامی (مقاله)
جایگاه رهبری در دولت اسلامی عنوان مقاله‌ای است که به بحث و بررسی پیرامون جایگاه رهبری در دولت اسلامی می‌پردازد. این مقاله ۱۸ صفحه‌ای به قلم عباس حیدری بهنوئیه نگاشته شده و در سیره سیاسی پیامبر اعظم منتشر گشته است.
| جایگاه رهبری در دولت اسلامی | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | عباس حیدری بهنوئیه |
| موضوع | رهبری در معارف و سیره نبوی |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | سیره سیاسی پیامبر اعظم |
| وابسته به | انتشارات پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی |
| محل نشر | تهران، ایران |
| تاریخ نشر | ۱۳۸۶ |
| تعداد صفحات | ۱۸ |
| شماره صفحات | صفحات ۳۲۹ الی ۳۴۷ |
چکیده مقاله
نویسنده در چکیده مقاله خود می‌نویسد: «دولت نبوی از منظرهای گوناگونی قابل بررسی است. اما نقطه مشترک بررسی‌های متنوع این است که دولت نبوی نیز مانند هر دولت دیگری نوعی نظام را بازنمایی می‌کند. این نظام برگرفته از مجموعه‌ای از عناصر انسانی، نهادی و ارزشی است که با تمثیل ارگانیکی یا تمثیل مکانیکی قابل بیان است. نظام مندی دولت نبوی نوعی مناسبات را بین عناصر تشکیل دهنده آن به میان می‌آورد. از آنجا که رهبر نیز به عنوان عنصر یا جزئی از این مجموعه نظام یافته است، می‌توان در مورد آن این سوال را طرح کرد که در دولت نبوی چه جایگاهیی دارد؟ این سوال از اهمیت زیادی برخوردار است، به ویژه که نخستین اختلاف و بیشترین کشمکش‌ها در تاریخ اسلام ناشی از بی‌توجهی به جایگاه واقعی رهبری در نظام اسلامی بوده است. در جامعه ایران اسلامی، با توجه به استقرار نظام جمهوری اسلامی در قالب نظریه ولایت فقیه و نیز ولایت فقیه به عنوان استمرار حکومت انبیاء بررسی جایگاه رهبر در دولت نبوی، اهمیتی مضاعف می‌یابد. مقاله حاضر در پی بررسی این فرضیه است که با پژوهش در آیات و روایات ناظر به رهبری پیامبر اسلام می‌توان به این گزاره مشترک دست یافت که جایگاه رهبری در دولت نبوی نسبت به دیگر عناصر دولت نبوی از برجستگی خاصی برخوردار است. پژوهش حاضر در چهار محور سامان یافته است».
فهرست مقاله
دربارهٔ پدیدآورنده
حجت الاسلام و المسلمین دکتر عباس حیدری بهنوئیه (متولد ۱۳۴۴ش، کرمان)، علاوه بر تحصیلات حوزوی، تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع دکترای علوم سیاسی در دانشگاه تهران به اتمام رساند. مدیر پروژه طرح هجرت و پژوهشگر پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس دروس دانشگاهی، تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «اندیشه سیاسی نائینی»، «جایگاه رهبری در دولت نبوی»، «جایگاه رهبری در دولت اسلامی»، «تحولات نظری فقه سیاسی شیعه»، «رویکرد فقهی امام به نظریه انقلاب»، «رسالت مجالس حسینی» و «چکیده‌ای از رساله اجتهاد و تقلید» برخی از این آثار است.[۱]