ذی‌قعده در معارف مهدویت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

ذی‌قعده ماه یازدهم از سال‌های قمری است. در آن سالی که امام مهدی(ع) قیام می‌‌نماید در ماه ذی‌قعده اتفاقات عجیبی رخ خواهد داد.

رسول خدا(ص) فرمود: در ماه ذی‌قعده در میان قبایل نزاع رخ می‌‌دهد و حجاج را غارت می‌‌کنند. سپس در سرزمین "منی إ" شورشی برپا می‌‌شود که افراد بسیاری کشته می‌‌شوند و کشت و کشتار تا نزدیکی جمره هم می‌‌رسد. سردسته آنان از ترس فرار می‌‌کند و به مسجدالحرام در میان رکن و مقام می‌‌گریزد و در آن حال حضرت مهدی(ع) در مسجدالحرام است و آن گروه می‌‌خواهند با حضرت بیعت کنند ولی حضرت با اکراه با آنان بیعت می‌‌نماید...[۱]. در بیست و یکم و بیست و دوم ذی‌قعده آخرین سال غیبت حضرت، در بغداد کشتاری عظیم به دست سفیانی و لشکر او رخ می‌‌دهد که هشتاد هزار نفر در آن کشته می‌‌شوند[۲][۳].

پرسش مستقیم

منابع

پانویس

  1. سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۵۵ - ۲۵۴.
  2. موعود نامه: ص ۳۴۴.
  3. حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۲۸۲.