سال نهم هجرت

مقدمه

در ماه رجب سال نهم هجری گزارش رسید سپاهی چهل هزار نفری ازرومیان در نوار مرزی شام، همراه قبایل مرزنشین تا ناحیه "بلقا" پیشروی کردند^[۱]. "هرقل" قیصر روم خود تا ناحیه "حمص" پیش آمد^[۲]. به دلیل رخنه منافقان در میان مسلمانان و فصل برداشت میوه و گرمی هوا، پیامبر (ص) با تلاش فراوان، ده هزار سواره و ده هزار نیروی پیاده را روانه "تبوک" کرد^[۳]. آن حضرت، علی (ع) را بر مدینه گمارد^[۴]. سپاه اسلام، بیست روز و یا ده روز در تبوک ماند؛ اما چون یقین کردند گزارش بی‌اساس بوده به مدینه بازگشتند. با فتح مکه، قبایل کوچک و بزرگ، گروه گروه، نزد پیامبر (ص) شرفیاب شدند و اسلام آوردند^[۵].
به همین دلیل این سال "عام‌الوفود" نام‌گذاری شد. در ذی حجه سال هشتم، ابراهیم از "ماریه قبطیه" متولد شد و در حالی که یک سال و ده ماه داشت درگذشت. روز مرگ او مصادف با خورشید گرفتگی بود که پیامبر (ص)، گمان ساده‌لوحان را انکار کرد که می‌پنداشتند خورشید در سوگ او تاریک شده است و به آنان، نماز آیات آموخت^[۶]. "مسجد ضرار" که به دست "ابوعامر" سر دسته مسلمانان در نزدیکی قبا ساخته شد تا محل دسته‌بندی سیاسی و نفاق میان مسلمانان باشد، با نزول تدریجی وحی، به فرمان پیامبر (ص) تخریب و مدتی زباله‌دانی شد^[۷]^[۸].

جستارهای وابسته

منابع

ابراهیمی، زینب، گاه‌شمار، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱

پانویس

↑ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۳، ص۹۹۰.
↑ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۳، ص۹۹۰.
↑ تبوک دژ بلند و مستحکمی در کشور سوریه، حد فاصل راه حجار و شام بود که از مستعمرات روم شرقی محسوب می‌شد.
↑ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۵۱۹؛ ابوبکر بیهقی، دلائل النبوة و معرفة احوال صاحب الشریعه، ج۵، ص۲۲۰؛ ابو سعید خرگوشی نیشابوری، شرف المصطفی، ج۵، ص۵۰۰.
↑ ابراهیمی، زینب، گاه‌شمار، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۲۸-۲۹.
↑ احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۸۷؛ احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۴۴۹؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۱۳.
↑ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۵۲۲؛ ابوبکر بیهقی، دلائل النبوة و معرفة احوال صاحب الشریعه، ج۵، ص۲۵۶.
↑ ابراهیمی، زینب، گاه‌شمار، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۲۹.

[1] محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۳، ص۹۹۰.

[2] محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۳، ص۹۹۰.

[3] تبوک دژ بلند و مستحکمی در کشور سوریه، حد فاصل راه حجار و شام بود که از مستعمرات روم شرقی محسوب می‌شد.

[4] ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۵۱۹؛ ابوبکر بیهقی، دلائل النبوة و معرفة احوال صاحب الشریعه، ج۵، ص۲۲۰؛ ابو سعید خرگوشی نیشابوری، شرف المصطفی، ج۵، ص۵۰۰.

[5] ابراهیمی، زینب، گاه‌شمار، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۲۸-۲۹.

[6] احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۸۷؛ احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۴۴۹؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۱۳.

[7] ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۵۲۲؛ ابوبکر بیهقی، دلائل النبوة و معرفة احوال صاحب الشریعه، ج۵، ص۲۵۶.

[8] ابراهیمی، زینب، گاه‌شمار، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۲۹.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]