عبدالله بن یزید بن زید انصاری

مقدمه

پدر عبد الله به نام یزید و جدّ او به نام زید هر دو از انصار رسول خدا (ص) بودند و در صلح حدیبیه شرکت داشتند و عبدالله بن یزید بن زید انصاری نیز در صلح حدیبیه که کودک بود، حضور داشت^[۱]. البته مامقانی می‌نویسد: او در سن هفده سالگی بود که در صلح حدیبیه حضور داشت^[۲].
ابن حجر نقل می‌کند: عبدالله بن یزید بن زید انصاری از اصحاب رسول خدا (ص) و بیش از سایر مردم نماز می‌خواند و کینه او ابو موسی بود^[۳].
عبد الله پس از قتل عثمان در زمره یاران امیرالمؤمنین (ع) درآمد و در جنگ‌های جمل و صفین و نهروان در رکاب حضرت جنگید و آن امام (ع) را یاری کرد^[۴].
او پس از شهادت امیرالمؤمنین (ع) از طرف عبدالله بن زبیر به سال هفتاد هجری بر کوفه حکومت کرد و در همین ایام هم دار فانی را وداع گفت^[۵]. از او قصیده‌ای درباره شهدای صفین که در رکاب حضرت علی (ع) به شهادت رسیده‌اند، به جای مانده است^[۶].^[۷]

↑ تهذیب التهذیب، ج۴، ص۵۳۶؛ الاصابه، ج۴، ص۲۶۷.
↑ تنقیح المقال، ج۲، ص۲۲۴.
↑ الاصابه، ج۴، ص۲۶۷.
↑ ر. ک: تنقیح المقال، ج۲، ص۲۲۴؛ الاصابه، ج۴، ص۲۶۷؛ تهذیب التهذیب، ج۴، ص۵۳۶.
↑ تهذیب التهذیب، ج۴، ص۵۳۷.
↑ بیت اول آن این است: يَا عَيْنُ جُودِي عَلَى قَتْلَى بِصِفِّينا *** أَضْحَوْا رُفَاتاً وَ قَدْ كَانُوا عَرَانِينا (وقعة صفین، ص۳۶۴؛ اعیان الشیعه، ج۸، ص۹۲).
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۹۳۸-۹۳۹.