حجاب در معارف و سیره فاطمی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۰۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

پوشیدگی زن از دید نامحرم یک فرمان قرآنی است. در گذشته برای بیان این مفهوم، خصوصاً در فقه واژه «ستر»[۱] را به کار می‌بردند.

و در تفسیر همچنین می‌خوانیم: «در خبر است که روزی رسول در حجره فاطمه (س) بود. مردی نابینای مادرزاد در بزد. رسول گفت: درآی، او درآمد فاطمه (س) برخاست و در خانه رفت و تا او بنرفت از خانه بیرون نیامد. رسول (ص) بر سبیل امتحان گفت: یا فاطمه! چرا از او پنهان شدی و او چیزی نبیند؟ گفت: یا رسول الله، اگر مرا نبیند، من او را بینم.

«أَ لَيْسَ اللَّهُ تَعَالَى قَالَ: ﴿وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ[۲]».

رسول (ص) گفت: «الحمدلله ارانی فی اهل بیتی ما سرنی»؛ «سپاس آن خدای را که درباره اهل البیت آن نمود، که مرا شادمان کرد»[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. مسأله حجاب، مرتضی مطهری، ص۷۳.
  2. «و به زنان مؤمن بگو دیدگان (از نگاه حرام) فرو دارند و پاکدامنی ورزند و زیور خود را آشکار نگردانند» سوره نور، آیه ۳۱.
  3. روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، حسین بن علی بن محمد بن احمد الخزاعی النیشابوری، ج۱۴، ص۱۲۴.
  4. اسحاقی، سید حسین، فرهنگنامه فاطمی، ج۱، ص ۲۰۸.