یوسف بن عمر ثقفی
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
هشام بن عبدالملک، پس از عزل خالد بن عبدالله، یوسف بن عمر را که والی یمن بود به حکومت عراق (بصره و کوفه) و مشرق عالم اسلام گمارد[۱]. در زمان وی بود که زید بن علی بن الحسین(ع) قیام کرد.[۲]
فرمانروای مستبد و سفاک و سنگدل عصر اموی. وی از سال ۱۰۶ از سوی هشام بن عبدالملک به حکومت یمن منصوب شد، سپس در سال ۱۲۱ حکومت عراق و خراسان نیز به او واگذار گردید و او پسرش صلت را به جانشینی خود در یمن باقی گذارد و خود به کوفه که مقر حکومت عراق بود، رفت. وی خالد بن عبدالله قسری حاکم پیشین عراق و خراسان را بگرفت و با شکنجه بسیار کشت و در اداره امور قلمرو خود شیوه حجاج بن یوسف را در پیش گرفت. یوسف بیش از پنج سال در مقام حاکم خراسان و عراق باقی بود تا آنکه یزید بن ولید در سال ۱۲۶ او را عزل کرد و در دمشق به زندان افکند و یزید بن خالد قسری کسانی را مأمور کرد تا یوسف را به قصاص خون پدرش در داخل زندان کشتند، وی با وجود مقامات بالایی که داشت به حماقت و ابلهی شهره و ضربالمثل بود و او را احمق میخواندند[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ نک: تاریخ طبری، ج۵، ص۴۶۹.
- ↑ رجبی دوانی، محمد حسین، کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی ص ۴۰۸.
- ↑ اعلام، ج ۸، ص۲۴۳؛ المنجد، ص۷۵۵.
- ↑ تهامی، سید غلام رضا، فرهنگ اعلام تاریخ اسلام، ج۲، ص ۲۱۵۳.