حنش بن ربیعه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Ali (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۰:۰۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

حنش بن ربیعه
تصویر قدیمی از مسجد کوفه
نام کاملحنش بن ربیعه
جنسیتمرد
کنیهابو المعتمر
محل زندگیکوفه
از اصحاب


مقدمه

در اسم پدر حنش اختلاف است، برخی او را ربیعه و برخی معتمر نامیده‌اند کنیه‌اش "ابو المعتمر"[۱] و از اهل کوفه و در زمره اصحاب رسول خدا (ص) بود[۲]. اما ابن حجر او را جزو تابعین ذکر کرده است[۳]. به نقل شیخ طوسی، وی از شیعیان و اصحاب امیرالمؤمنین علی (ع) بود[۴]. اما متأسفانه او در واقعه کربلا و حمایت از حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) کوتاهی کرد، لذا پس از شهادت آن امام مظلوم و یارانش سخت پشیمان و نادم گردید و در تأیید خالد بن سعد بن نفیل که در مقام پشیمانی از عدم یاری امام حسین (ع) گفته بود: آگاه باشید، به خدا سوگند اگر می‌دانستم رضایت خدا و نجات من از گناه، کشتن خودم است، خودم را می‌کشتم[۵] پس از سخن خالد، بلافاصله حنش بن ربیعه برخاست و همان سخن را تأیید کرد و حاضرین را شاهد گرفت و گفت: "من شما را به مثل آن‌چه خالد گفت شاهد می‌گیرم". و حنش عملاً هم این حقیقت را به اثبات رسانید و هنگامی که سلیمان بن صرد خزاعی به خون خواهی سیدالشهدا (ع) و یاران باوفایش قیام کرد، او نیز در زمره توابین، سلیمان را در این هدف مقدس یاری نمود[۶].[۷]

منابع

پانویس

  1. أعیان الشیعة، ج۶، ص۲۵۷.
  2. اسد الغابه، ج۲، ص۵۵.
  3. الاصابه، ج۲، ص۲۱۶.
  4. رجال طوسی، ص۴۰، ش۳۷ و اعیان الشیعه، ج۶، ص۲۵۷.
  5. «اما انا والله لو اعلم ان قتلي نفسي يخرجني من ذنبي ويرضى ربي لقتلها»
  6. ر. ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۵۵۵ و کامل ابن اثیر، ج۲، ص۶۲۶.
  7. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۴۵۸-۴۵۹.