آزادی سیاسی در معارف و سیره علوی
مقدمه
اندیشه سیاسی امام علی (ع) مردمان را در تعیین سرنوشت خود آزاد میانگارد. از اینرو گرچه مردمان بهسوی مردمان ایشان هجوم میآورند و ایشان را به خلافت برمیگزینند، اما حق کسانی را که با ایشان بیعت نکردند، حفظ و خود ایشان جانشان را ضمانت میکند. در نگاه سیاسی امام، مشروعیت خلافت در بیعت آزادانه مردم معنا مییابد. از اینرو حکومت حق توده مردم است و حقی نیست که خداوند آن را به یکی از افراد بشر عطا کرده باشد[۱]. در بینش سیاسی امام، انتقاد از دستگاه حکومت حق مردم است. از اینرو برای ایجاد این فرهنگ با چاپلوسی و تملق که همیشه در کنار دستگاه قدرت وجود دارد، به مبارزه برخاست[۲][۳].
- ↑ نهج البلاغه، حکمت ۲۴۷
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۲۱۶
- ↑ دینپرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص ۴۷۵.