جزیره

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۷ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

جزیره قسمتی از اراضی شمال عراق است که اطراف آن را رودهای فرات و دجله فرا گرفته است و راه میان ترکیه و عراق از آن می‌گذرد. در حال حاضر قبیله طی از بزرگترین قبایل عرب ساکن در جزیره‌اند که در زمان‌های گذشته از شمال نجد به آنجا کوچ کردند.

آشنایی اجمالی

«جزیره»[۱] آن قسمت از اراضی شمال عراق است که اطراف آن را رودهای فرات و دجله فرا گرفته است و راه میان ترکیه و عراق از آن می‌گذرد[۲]. این سرزمین فرو رفتگی بین الثرثار تا موصل و تلعفر در عراق تا ابوکمال و دیر الزور و رقه در سوریه را که یکی از حاصل‌خیزترین سرزمین‌های عرب‌هاست، شامل می‌‌شود. در جزیره نقاط مرتفعی نیز به چشم می‌‌خورد که از مهم‌ترین و مرتفع‌ترین آنها می‌توان به «کوه سنجار» با ارتفاع ۱۴۵۳ متر و «کوه عبدالعزیز» با ارتفاع ۹۲۰ متر اشاره کرد. در حال حاضر قبیله طی از بزرگترین قبایل عرب ساکن در جزیره‌اند که در زمان‌های گذشته از شمال نجد به آنجا کوچ کردند. قبیله عنزه هم که در قرن ۱۱ هجری از شمال حجاز و شمال نجد به منتهی‌الیه غربی جزیره در مرزهای سوریه و شمال مرزهای عراق وارد شدند، از دیگر قبایل بزرگ عرب در این منطقه است[۳].

حاکمان جزیره

مالک اشتر، چهره درخشان، قهرمان شکست ناپذیر و استوارگام‌ترین یاور امام علی (ع) است که حضرت او را بعد از جنگ جمل به کارگزاری منطقه نصیبین، موصل، دارا، سنجار، آمد، هیت و عانات و مناطقی از سرزمین جزیره که تحت سلطه آن حضرت بود، برگزید[۴].

منابع

پانویس

  1. این مکان با «جزیره فراتیه» متفاوت است. چنانچه در تشریح سرزمین عراق و شام، کلمه «جزیره» به صورت مطلق استعمال شود، مراد همین جزیره است.
  2. المنجد فی الاعلام. ر.ک: ارمنیه.
  3. بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص۸۲؛ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۱۹۷.
  4. ذاکری، علی اکبر، سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین، ج۱، ص۳۷۱-۳۷۲.