ندای شیطانی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۲۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

در کنار روایات مربوط به ندای آسمانی که از نشانه‌های حتمی ظهور بوده و توسط جبرئیل برای معرفی حضرت مهدی (ع) سرداده می‌‌شود، سخن از ندایی است که هم زمان توسط شیطان و از سمت زمین بلند می‌‌شود برای ایجاد تردید در دل‌های مردم، تا آنان را از یاری حضرت بازدارد. این ندا از نشانه‌های ظهور نیست و سربلندی و نجات در هنگام وقوع ندای آسمانی و ندای شیطانی به چگونگی حرکت اعتقادی و زندگی آدمی بستگی دارد.

مقدمه

  1. امام باقر (ع) می‌فرماید:[۵] «در پایان روز ابلیس ملعون بانگ بر می‌آورد که: «آگاه باشید که فلانی مظلوم کشته شد، تا مردم را به شک انداخته، وارد فتنه سازد.»[۶]
  2. امام صادق (ع) فرمود:[۷] «سپس ابلیس در پایان روز از زمین بانگ بر آورد: «آگاه باشید که حق با عثمان و پیروان اوست.» در اینجا منظور از عثمان، عُثمان بن عَنْبَسه یعنی سفیانی است.»[۸]
  3. زرارة بن اعین از امام صادق (ع) روایت می‌کند حضرت فرمودند:[۹] گفتم: پس چه کسی با او مخالفت می‌کند، در حالی او را به نام می‌خوانند؟ فرمود: ابلیس آنان را رها نمی‌کند و در اخر شب ندا می‌کند و مردم را به شک می‌اندازد[۱۰]
  4. زراره بن اعین می‌گوید:[۱۱] به امام صادق (ع) عرض کردم: "در شگفتم، خداوند حال شما را به سلامت دارد و من در عجبم از قائم که چگونه با او جنگ می‌کنند با وجود آنچه از شگفتی‌ها که می‌بینند: از فرو بردن زمین صحرا سپاهیان را، و آن صدا که از آسمان است؟" امام فرمود: «همانا شیطان آنان را رها نمی‌کند تا جایی که ندا می‌کند؛ همچنان که برای رسول خدا در روز عقبه ندا کرد.»[۱۲]
  • برخی سعی کرده‌اند ندای شیطانی را با فن‌آوری‌های نوین و پیشرفتۀ دانش‌های روز مطابقت دهند ولی، فراوانی روایات خلاف این نظریه را اثبات می‌کند.[۱۳]

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

  1. ر. ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۱۲۴؛ رمضانیان، علی رضا، شرایط و علائم حتمی ظهور، ص ۴۳ ـ ۴۵
  2. ر. ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۱۲۴؛ رمضانیان، علی رضا، شرایط و علائم حتمی ظهور، ص ۴۳ ـ ۴۵؛ مهدی‌پور، علی اکبر، در آستانه ظهور، ص؟؟ ؟
  3. ر. ک. رمضانیان، علی رضا، شرایط و علائم حتمی ظهور، ص ۴۳ ـ ۴۵
  4. ر. ک. مهدی‌پور، علی اکبر، در آستانه ظهور، ص؟؟ ؟
  5. نعمانی، محمد بن ابراهیم، نعمانی، الغیبه، ص ۲۵۴، ب ۱۴، ح ۱۳: «"أَلَا إِنَّ فُلَاناً قُتِلَ مَظْلُوماً لِيُشَكِّكَ النَّاسَ وَ يَفْتِنَهُم"»
  6. ر. ک. مهدی‌پور، علی اکبر، در آستانه ظهور، ص؟؟ ؟
  7. طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص ۴۳۵، ح ۴۲۵: «"ثُمَّ يُنَادِي إِبْلِيسُ فِي آخِرِ النَّهَارِ مِنَ الْأَرْضِ أَلَا إِنَّ الْحَقَّ فِي عُثْمَانَ‏ وَ شِيعَتِهِ"»
  8. ر. ک. مهدی‌پور، علی اکبر، در آستانه ظهور، ص؟؟ ؟
  9. ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۵۱، مجلسی محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۵: «"فَمَنْ يُخَالِفُ الْقَائِمَ وَ قَدْ نُودِيَ بِاسْمِهِ قَالَ لَا يَدَعُهُمْ إِبْلِيسُ حَتَّى يُنَادِيَ فِي آخِرِ اللَّيْلِ وَ يُشَكِّكَ النَّاسَ"»
  10. ر. ک. رمضانیان، علی رضا، شرایط و علائم حتمی ظهور، ص ۴۳ ـ ۴۵
  11. محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص ۲۶۵، ح ۲۹: «"عَنْ زُرَارَةَ بْنِ أَعْيَنَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) عَجِبْتُ أَصْلَحَكَ اللَّهُ وَ إِنِّي لَأَعْجَبُ مِنَ الْقَائِمِ كَيْفَ يُقَاتَلُ مَعَ مَا يَرَوْنَ مِنَ الْعَجَائِبِ مِنْ خَسْفِ الْبَيْدَاءِ بِالْجَيْشِ وَ مِنَ النِّدَاءِ الَّذِي يَكُونُ مِنَ السَّمَاءِ فَقَالَ إِنَّ الشَّيْطَانَ لَا يَدَعُهُمْ حَتَّى يُنَادِيَ كَمَا نَادَى بِرَسُولِ اللَّهِ ص يَوْمَ الْعَقَبَة"»
  12. ر. ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۱۲۴؛ رمضانیان، علی رضا، شرایط و علائم حتمی ظهور، ص ۴۳ ـ ۴۵
  13. ر. ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۱۲۴