اجابت در فقه اسلامی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث اجابت است. اجابت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اجابت در معارف دعا و زیارات - اجابت در فقه اسلامی - اجابت در معارف و سیره سجادی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

اجابت: پذیرفتن دعوت و درخواست دیگری.

چنانچه یکی از دو طرف دعوا طرف دیگر را برای داوری نزد حاکم شرع جامع الشّرایط دعوت کند، اجابت او واجب است. در صورتی که کسی برای احقاق حقّ خویش علیه دیگری نزد قاضی استغاثه نماید، اجابت او بر قاضی واجب است. اگر گردآورنده زکات، مقدار ثمره را تخمین بزند و از مالک پیش از رسیدن زمان اخراج زکات، زکات آن را بخواهد، اجابت او واجب نیست. اگر مؤمنی که توان پرداخت نفقه را دارد، از دختری خواستگاری نماید، در اینکه بر ولیّ دختر اجابت او لازم است یا نه، اختلاف است.

اجابت دعوت مؤمن و نیز اجابت دعوت به تشییع جنازه، ولیمه عروسی، و فسخ عقد از طرف فروشنده یا خریدار، مستحب است. اگر امام یا نایب خاص او از گروهی برای جهاد یاری بطلبد اجابت وی بر آن گروه واجب کفایی است، مگر آنکه امام(ع) فرد یا افرادی خاص را به جهاد فراخواند، که اجابت کردن آنان در این صورت واجب عینی خواهد بود.

اجابت دستور حاکم ستمگر بر اقامه حد در صورت ناچاری و ناحق نبودن قتل و نیز اجابت درخواست امان کافر جایز است.

.

منابع

1. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت