الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده
عرفه روز نهم ذی‌الحجه است. روزی با ارزش که دعاها و زیارت‌های مخصوص دارد و در شب عرفه و روز عرفه خوانده می‌‌شود و روزه در آن روز مستحب است. در این روز حاجیان در صحرای عرفات که محلی در حدود بیست کیلومتری مکه است، اجتماع کرده و از ظهر روز نهم تا غروب همان روز در آنجا وقوف می‌کنند و به عبادت مشغول می‌شوند؛ به این عمل"وقوف در عرفات" می‌گویند.
یکی از مشهورترین و عمیق‌ترین و مفصل‌ترین دعاها، دعای امام حسین (ع) در روز عرفه است که آن حضرت در صحرای عرفات آن را خوانده است. شهادت حضرت مسلم بن عقیل نماینده اعزامی امام حسین (ع) به کوفه نیز در چنین روزی اتفاق افتاد. عرفات هم سرزمین دعا و معرفت است و هم اعتراف به گناه و درخواست از خدای تعالی.
درباره دلیل نام‌گذاری این روز و این مکان مخصوص وجوهی گفته شده است مانند:
- آدم (ع) و حوا (س) در این مکان (عرفات) یکدیگر را پیدا کردند و نسبت به هم معرفت حاصل نمودند.
- زائران خانه خدا در این مکان یکدیگر را می‌بینند و می‌شناسند.
- عرفات سرزمین شناخت خداوند است.
روایات درباره فضیلت این روز و گستردگی رحمت الهی در آن بسیار است. در روایت است که امام زین‌العابدین (ع) در روز عرفه صدای سائلی را شنید که از مردم تقاضای حاجت می‌کرد. حضرت به او فرمود: "وای بر تو! آیا از غیر خدا طلب حاجت می‌کنی؟ و حال آنکه در این روز برای بچه‌ها در شکم مادران امید فضل الهی می‌رود که سعادتمند شوند".