مقام محمود در معارف دعا و زیارات
این مدخل زیرشاخهٔ بحث مقام محمود است. مقام محمود از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: مقام محمود در معارف دعا و زیارات - پرسش مرتبط نداردمقدمه
در زیارت عاشورا آمده است: «وَ أَسْأَلُهُ أَنْ يُبَلِّغَنِي الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ الَّذِي لَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ»[۱].
مقام محمود (جایگاه پسندیده) همان جایگاه والایی است که هیچ جایگاهی بدان نمی‌رسد و در این جایگاه است که انسان شایسته ستایش و تحسین از سوی همگان، بدون استثنا، می‌گردد و نکوهش به صورت مطلق از او نفی می‌شود و این از مقامات رفیع اخروی است. در سوره اسراء و به هنگام سخن گفتن از آنچه خدای تعالی به بندگان شب زنده‌دار خویش ارزانی می‌دارد، از این جایگاه یاد شده است: ﴿وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَكَ عَسَى أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَحْمُودًا﴾[۲].
مفسران، مقام محمود را در این آیه به همان چیزی که ما پیش‌تر گفتیم، تفسیر کرده‌اند[۳]، همان‌گونه که آن را به مقام شفاعت تفسیر نموده‌اند[۴]. «مقام محمود» از جایگاه‌های اهل بیت(ع) نزد خداوند به شمار می‌رود و با تولی و تبری است که انسان به این جایگاه والا و پسندیده‌ای که خداوند متعال به اهل بیت(ع) بخشیده است، صعود می‌کند. معراج مؤمن به سوی این جایگاه، همان تولی و تبری و شب‌زنده‌داری است[۵].
منابع
پانویس
- ↑ «و از او می‌خواهم که مرا به جایگاه پسندیده شما نزد خدا برساند».
- ↑ «و پاره‌ای از شب را بدان (نماز شب) بیدار باش که (نمازی) افزون برای توست باشد که پروردگارت تو را به جایگاهی ستوده برانگیزد» سوره اسراء، آیه ۷۹.
- ↑ طباطبایی، سیدمحمد حسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۱۷۶.
- ↑ طباطبایی، سیدمحمد حسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۱۷۶.
- ↑ آصفی، محمد مهدی، بر آستان عاشورا ج۲، ص ۲۱۵.