مفهومشناسی مرجعیت علمی امامان معصوم (مقاله)
مفهومشناسی مرجعیت علمی امامان معصوم(ع) | |
---|---|
زبان | فارسی |
نویسندگان | |
موضوع | |
مذهب | شیعه |
منتشر شده در | فصلنامه تحقیقات کلامی |
محل نشر | قم، ایران |
تاریخ نشر | پاییز ۱۳۹۹ |
شماره | ۳۰ |
تعداد صفحات | ۱۸ |
ناشر الکترونیک | کتابخانه دیجیتال نور |
مفهومشناسی مرجعیت علمی امامان معصوم(ع) عنوان مقالهای است که با زبان فارسی به بررسی مرجعیت علمی امامان معصوم(ع) میپردازد. این مقاله ۱۸ صفحهای به قلم رسول رضوی و هاشم رضوی نگاشته شده و در فصلنامه تحقیقات کلامی (شماره ۳۰، پاییز ۱۳۹۹) منتشر گشته است[۱].
چکیدهٔ مقاله
نویسنده در چکیده مقاله خود مینویسد: «در سده اخیر نظریهای از سوی طرفداران تقریب مذاهب اسلامی مطرح گشت که در بحث امامت بین دو مسأله زعامت سیاسی و مرجعیت علمی قائل به تفکیک شده اولی را مسألهای تاریخی که امروزه نقش چندانی در مشکلات عملی جامعه مسلمانان ندارد و دومی را مسألهای کلامی - اعتقادی که طرح آن میتواند گره گشای بن بستهای جوامع اسلامی باشد به شمار میآورد؛ زین سبب لازم بود تا تعریف دقیقی ازمفهوم مرجعیت علمی امامان(ع) و چیستی آن ارائه شود. در این مقاله و در پاسخ به این سوال با استفاده از منابع حدیثی، تاریخی و کلامی و به شیوه توصیفی - تحلیلی، این نتیجه حاصل گشت که اصطلاح مرجعیت ائمه(ع) دو معنای منبع بودن یعنی وجوب رجوع به قول و فعل و تقریر امام ومعنای حاکم و داور بودن یعنی هرگاه اختلافی در فهم یا تقریر و تبیین مسألهای پیش آمد، گفتار و کردار و تقریر امام، فصل الخطاب و حاکم خواهد بود را درخود نهفته دارد و مفهوم یاد شده مقید به قید و مشروط به شرط خاصی نیست و باز بینی منابع تاریخی - حدیثی نشان میدهدکه اولاً مسلمانان و دانشمندان و بزرگان جامعه اسلامی در زمینههای مختلفی به آن بزرگواران رجوع کرده ودر این رجوع فرقی بین علوم دینی و علوم غیر دینی نگذاشتهاند و ثانیا در طرف مقابل هم آن بزرگواران درهیچ موردی از پاسخ گویی استنکاف نکرده و به تناسب رجوعات صورت گرفته به سوالها پاسخ داده در اختلافات علمی موجود به داوری پرداختهاند».
فهرست مقاله
- مقدمه
- واژهشناسی مرجعیت
- شواهد قرآنی و روایی
- شواهد تاریخی
- رجوع خلفا به ائمه(ع)
- رجوع بزرگان مکاتب فکری
- واژهشناسی علم
- نتیجهگیری
دربارهٔ پدیدآورندگان
رسول رضوی (پدیدآورنده) |
---|
حجت الاسلام و المسلمین دکتر رسول رضوی (متولد ۱۳۵۲ ش، تبریز)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: محمد فاضل لنکرانی، احمد پایانی، جعفر سبحانی و ناصر مکارم شیرازی پیگیری کرد. عضو هیئت علمی دانشکده علوم حدیث و عضو هیئت تحریریه مجلات صباح و مشرق موعود از جمله فعالیتهای وی است. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی و دانشگاهی تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «آفتابپرستی»، «آیین حنیف»، «اهل حدیث»، «سوء استفاده از انديشه مهدويت در جنبش روشنيه»، «معارف و عقاید»، «بابک و نقد تاریخنگارى»، «امام مهدی (ع)»، «مهدویت در میان سربداران»، «ایمان نیاکان پیامبر (ص)»، «چیستی عمود نور» و «بررسی تألیفات درباره مهدویت در حوزه علمیه بغداد» برخی از این آثار است.[۲] |
رجب علی اسفندیار (پدیدآورنده) |
---|
آقای دکتر رجبعلی اسفندیار (متولد ۱۳۴۵ش، فیروزکوه)، در کنار دروس متداول حوزوی خود را در محضر تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع دکتری علوم سیاسی به اتمام رساند. عضویت در هیأت علمی پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و مدیریت امور پژوهشی پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی و کارشناس مسئول هیأت علمی دفتر تبلیغات اسلامی ازجمله فعالیتهای وی است. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی و دانشگاهی تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «قانون اساسی مدینه و مسئله امنیت در دولت نبوی»، «قانون اساسی مدینه و مسئله امنیت در دولت نبوی»، «شورا و مشورت در حکومت نبوی»، «مطالعات فلسفه سیاسی» و «مأخذشناسی اندیشه سیاسی اسلام» برخی از این آثار است.[۳] |