نظر اهل سنت درباره ولادت امام مهدی چیست؟ (پرسش)
| نظر اهل سنت درباره ولادت امام مهدی چیست؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل اصلی | مهدویت |
نظر اهل سنت درباره ولادت امام مهدی(ع) چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- نویسندگان کتاب «آفتاب مهر» در این‌باره گفته‌اند:
- «میان عامه درباره این موضوع دو دیدگاه وجود دارد:
- اکثر آنان ولادت امام مهدی(ع) را قبول ندارند؛ بلکه معتقدند او در آخر الزمان به دنیا می‌آید.
- برخی از آنان، ولادت حضرت را پذیرفته‌اند؛ برای نمونه، موارد زیر ارائه می‌شود:
- محمد بن یوسف شافعی در کتاب "البیان فی اخبار صاحب الزمان"، می‌گوید: در تألیف کتاب، اخبار و روایات مربوط به مهدی صاحب الزمان را از غیر از طرق شیعه نقل کرده‌ام؛ هرچند آنچه که شیعه در این زمینه معتقد است و پذیرفته است، صحیح و نقل آن، درست است.[۱]
- محمد بن طلحه شافعی در کتاب "مطالب السؤول فی مناقب آل الرسول" می‌گوید: مهدی منتظر، در سال ۲۵۸ق، در سامرا متولد شد. پدرش، حسن بن علی بن محمد بن علی الرضا بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن حسین بن علی المرتضی(ع) است. نام او محمد و کنیه‌اش ابوالقاسم و از القاب او حجت و خلف صالح و منتظر است.[۲]
- سبط ابن جوزی حنفی در کتاب "تذکره الخواص" می‌گوید: حضرت حجت مهدی، محمد بن حسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب(ع) است. کنیه او، ابوعبدالله و ابوالقاسم است و او است حضرت حجت و صاحب الزمان و قائم منتظر.[۳]
- عبدالوهاب شعرانی در کتاب "الیواقیت و الجواهر"[۴]، فصلی را به وقایعی که پیش از روز رستاخیز و در پایان دنیا حتماً اتفاق می‌افتد، اختصاص داده است و از قول برخی از اکابر علمای اهل سنت، نقل می‌کند: "مهدی(ع)، فرزند حسن عسکری(ع) است که در نیمه شعبان سال ۲۵۵ق متولد شد و زنده باقی خواهد ماند، تا با عیسی(ع) ظهور کند و اکنون که سال ۹۵۸ هجری است، ۷۰۳ سال از عمر شریف او می‌گذرد".[۵]
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ این کتاب، مشتمل بر ۲۵ فصل است که در هر فصل، تنها روایاتی را که از دیدگاه اهل سنت معتبر است، نقل می‌کند. برخی از فصل‌های کتاب عبارت است از: مهدی(ع) در آخر الزمان خروج می‌کند؛ مهدی(ع) از نسل فاطمه زهرا(س) است؛ حضرت عیسی(ع) در آخر الزمان به او اقتدا می‌کند؛ نام و کنیه‌اش، همانند پیامبر اکرم(ص) است؛ صفات و رنگ و چهره حضرت مهدی(ع)؛ مهدی(ع)، امام صالحی است که خلیفه الله است. فصل بیست و پنجم این کتاب، در این زمینه است که [[امام مهدی|مهدی(ع) از زمان غیبتش که در سرداب سامرا اتفاق افتاد، تاکنون زنده و باقی است. او، به اشکالاتی که در زمینه طول عمر حضرت و غیبت آن بزرگوار وجود دارد، پاسخ می‌دهد.
- ↑ او سپس روایاتی را از پیامبر(ص) درباره مهدی موعود(ع) نقل می‌کند مبنی بر این که: "مهدی، از نسل من و از فرزندان فاطمه(س) و هم نام من است؛ در آخر الزمان قیام می‌کند و زمین را از عدل و داد پر می‌کند، بعد از آن که از ظلم و جور پر شده است. این قیام، حتمی‌است، حتی اگر یک روز از عمر دنیا بیش تر باقی نمانده باشد". وی پس از ذکر این روایات، آن ها را بر همان ابوالقاسم محمد بن حسن بن علی علی ابن ابی طالب(ع) متولد ۲۵۵ق تطبیق می‌کند و به اشکال‌ها و شبهاتی که در این باره ممکن است مطرح شود، پاسخ می‌دهد.
- ↑ عبدالله بن عمر در روایتی نقل می‌کند که رسول گرامی اسلام(ص) فرمود: در آخر الزمان، مردی از فرزندان من قیام می‌کند که نام او همانند نام من و کنیه‌اش همانند کنیه من است و زمین را از عدل و داد پر می‌کند پس از آن که از ظلم و جور پر شده است.
- ↑ این کتاب در بیان آرای بزرگان علمای اهل سنت در مسایل مختلف عقیدتی است.
- ↑ نیز از قول شیخ محیی الدین عربی چنین نقل می‌کند: "خروج مهدی(ع)، حتمی‌است بعد از آن که زمین از ظلم و جور پر شود؛ به گونه‌ای که حتی اگر یک روز از عمر دنیا بیش تر باقی نمانده باشد، حتماً مهدی(ع) قیام می‌کند و زمین را از عدل و داد پر می‌کند. او، از نسل پیامبر اکرم(ص) و فاطمه(س) است و جدش، حسین بن علی بن ابی طالب(ع) است و پدرش حسن عسکری، فرزند علی النقی، فرزند محمد التقی، فرزند علی الرضا، فرزند موسی الکاظم، فرزند جعفر الصادق، فرزند محمد الباقر، فرزند زین العابدین علی، فرزند حسین، فرزند امام علی بن ابی طالب(ع)، است. اسمش، اسم رسول خدا(ص) و چهره‌اش، شبیه رسول خدا(ص) است و …، الیواقیت و الجواهر، ج ۲، ص ۱۴۳.
- ↑ برای اطلاع بیش تر مراجعه کنید به: کفایه الموحدین نوشته شیخ طبرسی و الامام المهدی، اثر سید محمدکاظم قزوینی.
- ↑ آفتاب مهر، ج۱، ص ۳۳ - ۳۷.