جوان‌مردی در معارف و سیره علوی

مقدمه

جوان‌مردی یا فتوت، آیین مردانگی و عیّاری. فتوّت و مردانگی گرچه یک واژۀ دینی و اخلاقی است و از نشانه‌های آن، ایمان به خدا، جهاد، کمک به مظلوم، یاری مستمندان، ایثار و وارستگی از پلیدی‌هاست، امّا اصطلاحا جوانمردان به طیفی از پهلوانان، شجاعان و عیّاران گفته می‌شود که صفت مردانگی و ایثار دارند و حامی محرومان و مظلومانند^[۱].

جوان‌مردی امام علی

در طول تاریخ نمی‌توان برای جوانمردی و گذشت امام علی (ع) نظیری سراغ داشت نمونه‌های جوانمردی در زندگی وی قابل شمارش نیست. از آن جمله: به سربازان خود فرمان داد: مبادا در میدان جنگ - از سر خشم و ناراحتی - دشمنی فراری را به قتل برسانند و نیز آنان را از برگرفتن لباس و پوشاک افراد منع کرد و اجازه نداد مالی را به ناحق از کسی بستانند و آن‌گاه که بر سر سخت‌ترین دشمنان خود که برای نابودی‌اش دقیقه شماری می‌کردند، پیروز شد، آنها را مورد عفو قرار داد و در حقشان نیکی و احسان نمود و به یارانش اجازه تعقیب و آزار و اذیت آنان را نداد در صورتی که یارانش بر آن کار قدرت کافی داشتند^[۲].^[۳]

منابع

پانویس

↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۵۲.
↑ البدایة و النهایة، ج۷، ص۲۷۶.
↑ حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت ج۲ ص۴۳.

[1] محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۵۲.

[2] البدایة و النهایة، ج۷، ص۲۷۶.

[3] حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت ج۲ ص۴۳.

[۱]

[۲]

[۳]