زیارت امام حسین در معارف و سیره معصوم
این مدخل زیرشاخهٔ بحث زیارت امام حسین است. زیارت امام حسین از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: زیارت امام حسین در معارف و سیره معصوم - پرسش مرتبط نداردمقدمه
اهتمام به زیارت امام حسین(ع) از رسول خدا(ص) گزارش شده است. ابو‌عامر ساجی، واعظ حجازی گوید: خدمت ابو‌عبدالله جعفر بن محمد(ع) رسیدم. به ایشان گفتم: ای فرزند فرستاده خدا، چه مزدی است برای کسی که امیرالمؤمنین(ع) را زیارت کند و خاکش را آباد نماید؟ فرمود: ای ابو‌عامر، پدرم از پدرش از جدش حسین بن علی(ع) از علی(ع) نقل کرد که پیامبر(ص) فرمود: به خدا سوگند در سرزمین عراق تو را می‌کشند و در آنجا دفن می‌کنند. گفتم: ای رسول خدا(ص)، چه پاداشی است برای کسی که قبر‌های ما را زیارت کند و آباد سازد و بر زیارت آنها تعهد داشته باشد؟ به من فرمود: ای ابوالحسن، خداوند قبر تو و قبر فرزندانت را بقعه‌ای از بقعه‌های بهشتی و عرصه‌ای از عرصات آن قرار داده است[۱].
درباره اهمیت زیارت امام حسین(ع) و کیفیت آن خبری نقل است که برای اهل معرفت بسیار مهم و قابل توجه است. امام صادق(ع) فرمود: هر کس حسین بن علی(ع) را زیارت کند درحالی‌که برای خدا باشد نه برای شرارت و نه خوشگذرانی و نه ریا و شهرت، گناهانش پاک شود آن‌گونه که جامه در آب پاک می‌گردد. پس بر آن چرکی باقی نمی‌ماند و برای هر قدمی که بر می‌دارد و هر قدمی که بلند می‌کند، یک عمره برای او نوشته شود[۲]. این روایت نکته مهمی را بیان کرده است که زیارت نباید برای خوشگذرانی و بطر و شرارت باشد و نه برای ریا و تعریف دیگران؛ باید فقط برای خدا باشد. در این صورت بسیار ارزش دارد و هر گام آن ثواب یک عمره دارد. در روایات شیوه زیارت حضرت نیز نقل شده است[۳].[۴].
کامل‌بودن نماز در کنار قبر امام حسین(ع)
فتوای فقهای شیعه بر این است که نماز در چهار موضع کامل خوانده می‌شود؛ یکی از آنها رواق متصل به مرقد امام حسین(ع) است[۵]. روایاتی نقل شده است که موسی بن جعفر(ع) به زیاد قندی می‌فرماید: ای زیاد، آنچه برای خود دوست دارم برای تو نیز دوست دارم و آنچه برای خود کراهت دارم برای تو کراهت دارم. نماز را در حرمین (مکه و مدینه) و در کوفه و نزد قبر امام حسین(ع) کامل انجام ده[۶]. در روایات متعددی از امام صادق(ع) نقل شده که نماز را در چهار مکان کامل بخوان: مسجدالحرام، مسجدالنبی، مسجد کوفه و حرم امام حسین(ع)[۷].[۸].
منابع
پانویس
- ↑ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۶، ص۲۲.
- ↑ شیخ مفید، کتاب المزار، ص۳۶؛ ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ص۱۴۴؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۶، ص۴۴: «مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ(ع) مُحْتَسِباً لَا أَشِراً وَ لَا بَطِراً وَ لَا رِيَاءً وَ لَا سُمْعَةً مُحِّصَتْ ذُنُوبُهُ كَمَا يُمَحَّصُ الثَّوْبُ فِي الْمَاءِ فَلَا يَبْقَى عَلَيْهِ دَنَسٌ وَ يُكْتَبُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حِجَّةٌ وَ كُلَّمَا رَفَعَ قَدَمَهُ عُمْرَةٌ».
- ↑ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۶، ص۵۲.
- ↑ ذاکری، علی اکبر، سیره نظامی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه، ص ۱۸۸
- ↑ روح‌الله موسوی خمینی، توضیح المسائل، مسئله ۱۳۵۶.
- ↑ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۵، صص۴۳۱ و ۴۳۲؛ همو، الإستبصار، ج۲، ص۳۳۵.
- ↑ ر.ک: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۴، ص۵۸۷؛ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۱، ص۴۴۲؛ شیخ طوسی، الإستبصار، ج۲، ص۳۳۵؛ همو، تهذیب الأحکام، ج۵، ص۴۳۰.
- ↑ ذاکری، علی اکبر، سیره نظامی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه، ص ۱۸۹