روح القدس

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۳۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل علم معصوم (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

روح القدس به معنای: نیرویی الهی است که جایگاهی بلندتر از ملائکه دارد و تسدید کننده انبیا و اولیای الهی است.

چیستی روح القدس

  • روح القدس عنوانی است که چهار مرتبه در قرآن مجید آمده، گاهی دربارۀ حضرت عیسی(ع)[۱] و گاهی دربارۀ پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) است[۲].[۳]
  • برای روح القدس دو تفسیر ذکر شده است، یکی فرشتۀ وحی، جبرییل و دیگری نیروی مرموز غیبی خاصّی که با انبیا بوده است.[۴] آیۀ مربوط به پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) با معنای اول تناسب دارد و آیات مربوط به حضرت عیسی(ع) با معنای دوم.[۵]

روح القدس منبعی برای علم امام

  • یکی از منابع علم امامان(علیهم السلام)، القای روح القدس است،[۶] که آنان را همراهی کرده، حقایق و معارفی را به ایشان القاء می‌کند[۷] و لازمه‌اش پرده برداشتن از حقایق غیبی برای آنهاست.[۸]
  • امامان(علیهم السلام) به سبب داشتن ملکۀ عصمت در بالاترین مرتبه، از این نیروی غیبی برخوردار بودند؛ به طوری که از آن در هدایت مردم کمک می‌گرفتند.[۹] روح القدس عنوانی است که بر کل مسئله علم و سرچشمهٔ علم امام سایه می‌افکند.[۱۰] ثمره تسدید، توفیق و تأییدی که روح القدس به همراه خود دارد، نلغزیدن، به خطا نرفتن و مؤدب شدن به آداب الهی است که همه اینها ریشه در معرفت، علم و رؤیت حقایق و جایگاه آن یعنی روح دارد.[۱۱] براساس آنچه در منابع دینی آمده، بندگان برگزیدۀ خداوند که دارای ضمیری صاف و پیراسته از آلایش‌های مادّی‌اند، گاهی به لطف الهی و از طریق "القاء روح" بر یک رشته حقایق و امور پنهان از حسّ، آگاه می‌گردند.[۱۲]

روایاتی دربارۀ روح القدس

  • برخی از روایات[۱۳] بیانگر آن است که روح القدس حقیقتی همراه اهل بیت(علیهم السلام) بوده است که با آن حقایق بسیاری را درک می‌کرده‌اند[۱۴] مانند:
  1. یکی از اصحاب امام صادق(علیه السلام) از ایشان سؤال کرد:[۱۵] "آیا شده است که از چیزی سؤال کنند، و علم آن نزد شما نباشد؟" حضرت فرمودند: «گاه چنین بوده است!» راوی عرض کرد: "در این هنگام چه می‌کنید؟" امام فرمودند «روح القدس به ما تلقین می‌کند.»[۱۶]
  2. مفضل بن عمر می گوید: امام صادق(علیه السلام) فرمودند:[۱۷] «روح القدس نمی‌خوابد و غفلت نمی‌کند و لهو و سهو و خطا ندارد و روح القدس ثابت است و امام به واسطه آن شرق و غرب و خشکی و دریای زمین را می‌بیند.» عرض کردم: "فدایت شوم امام می‌تواند آنچه را که در بغداد است با دست بگیرد؟" حضرت فرمودند: «بله تا آنچه را که زیر عرش است می‌تواند.»[۱۸]
  3. امام باقر(علیه السلام) فرمودند:[۱۹] «امامان(علیهم السلام) به واسطه روح القدس آنچه را که زیر عرش است تا آنچه را که زیر ستاره ثریا می‌باشد می‌شناسند.»[۲۰]

ویژگی روح القدس در روایات

  • ویژگی های روح القدس و برخی از نکاتی که می توان از این روایات برداشت کرد عبارتند از:
  1. اهل بیت(علیهم السلام) به سبب زندگی عادی نمی‌خواهند همواره از روح القدس و بُعد عالی روحشان استفاده کنند بلکه هنگامی که لازم باشد به آن اشراف پیدا کنند، آن را به کار گرفته و از آن استفاده می‌کنند.[۲۱]
  2. برخى از روايات دلالت دارد امام وقتى به امامت مى‌رسد حامل روح القدس مى‌شود ولى از برخى ديگر استفاده مى‌شود پيش از امامت هم داراى چنين "روحى" است مانند روایت[۲۲] فرستاده شدن امیرالمؤمنین(علیه السلام) به یمن.[۲۳]
  3. این روح همواره همراه امام هست و از او غایب نمی شود.[۲۴] و ... .[۲۵]

نتیجه گیری

  • با پذیرفتن این مطلب که نتیجۀ روح قدسی، علم و معرفت است و روایاتی نیز بر آن دلالت دارد، باید گفت دو اثر بر این روح قدسی و پاک مترتب است:
  1. علم و معرفتی که روح القدس بدون واسطه، آنها را کسب و مزین به آگاهی از آن می‌شود؛ به تعبیر دیگر، به همراه بهره‌مندی از روح القدس این آگاهی‌ها هم برای دریافت کننده روح وجود یافته است.
  2. علم و معرفتی که ممکن است واسطه‌هایی الهی در رسیدن و بهره‌مندی روح القدس به آنها نقش داشته باشند؛ مانند وحی و جبرییل یا آگاهی و دانش کامل از حلال و حرام و نقش پیامبر(صلی الله علیه و آله) در آن[۲۶].[۲۷]

روح القدس در موعودنامه

  • بنابر عقیده مفسّران اسلامی، درباره روح القدس دو احتمال وجود دارد:
  1. منظور "جبرئیل" است و منظور قرآن از این‌که "خداوند، عیسی (ع) را با روح القدس تأیید فرمود"[۲۸] آن است که خداوند، جبرئیل را مددکار عیسی (ع) قرار داد. اما چرا به "جبرئیل" روح القدس می‌گویند؟ روح است، چون جنبه روحانیت در فرشتگان غلبه دارد و اضافه کردن روح به "القدس" به پاکی و قداستِ این روح اشاره می‌کند.
  2. منظور، همان نیروی غیبی است که عیسی (ع) را تأیید می‌کرد و با همان نیروی اسرارآمیز، مردگان را به فرمان خداوند زنده می‌ساخت.
  • به‌طور کلی این پدیده، همان امدادهای الهی است که انسان را در انجام عبادت‌ها و کارهای مشکل، یاری می‌رساند و از گناهان بازمی‌دارد. به همین دلیل، درباره برخی شاعران اهل بیت گفته شده است که پس از خواندن اشعارشان، ائمه به آنان می‌فرمودند: "این شعر را روح القدس بر زبان تو دمید و آن‌چه گفتی، به یاری او بود"[۲۹]. در قرآن کریم، مکرر از این واژه ترکیبی ذکر به میان آمده[۳۰] که در مورد حضرت عیسی (ع) است. در این‌که چرا در میان پیامبران، حضرت عیسی (ع) به این تشریف اختصاص داده شده، در صورتی که همه انبیاء (ع) به وسیله جبرئیل تأیید شده‌اند، گفته شده، بدین‌سبب که وی از کودکی تا به آخر عمر، در آغوش تأیید جبرئیل بوده است[۳۱]، روح الامین نیز همان جبرئیل است که در آیه ١٩٣ سوره مبارکه شعراء آمده است. مرحوم طبرسی گفته: از این جهت جبرئیل به روح الامین توصیف شده که وی در صفت امانت و عدم تغییر در امانت، دین را زنده می‌دارد و (همچون روح) مایه حیات دین است. و یا بدین‌جهت که فرودآورنده برکات است و ارواح را زنده می‌دارد و یا بدین‌جهت است که او جسمی روحانی می‌باشد[۳۲]. حکیمه خاتون می‌گوید: وقتی امام حسن عسکری (ع) فرزند دلبندش را -پس از تولّد- از من گرفت، در آن حال مرغانی آسمانی بال‌های خود را بر سر آن جناب گسترانیدند. پس حضرت، بزرگ مرغان را آواز داد و فرمود: او را بردار و محافظت کن و هر چهل روز او را به سوی مادرش بازگردان. حکیمه خاتون می‌گوید، گفتم: این مرغ چه بود؟ حضرت فرمود: این روح القدس است[۳۳][۳۴].

منابع

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منبع‌شناسی جامع روح و روح‌القدس

پانویس

  1. سورۀ بقره، آیۀ 87 و سورۀ مائده، آیۀ 110
  2. سورۀ نحل، آیۀ 102
  3. ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، وبگاه پاسخ دهنده؛ هاشمی، سید علی، قلمرو علم امام از دیدگاه آیات روایات و اصحاب ائمه، صفحه؟؟؟
  4. ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، وبگاه پاسخ دهنده؛ بیابانی اسکویی، محمد، امامت، ص 137 ـ 140؛ رضایی اصفهانی، محمد علی، تفسیر قرآن مهر، ج 10، ص 325؛ غلامی، اصغر، آفاق علم امام در الکافی، صفحه؟؟؟
  5. ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، وبگاه پاسخ دهنده
  6. ر.ک. سبحانی، سید محمد جعفر، منابع علم امامان شیعه، ص 141 ـ 144؛ غرویان، محسن، میرباقری، سید محمد حسین، غلامی، محمدرضا، بحثی مبسوط در آموزش عقاید، ص 43؛ نادم، محمد حسن، علم غیب از نگاه عقل و وحی، ص 328؛ بنی سعید لنگرودی، سید محمد جواد، شرب مدام در تبیین علم امام، ص 96 ـ 101؛ حسینی، سیدجواد، خبرهای غیبی در نهج البلاغه، ماهنامه مبلغان، ش 95، ص 37 ـ 38
  7. ر.ک. تحریری، محمد باقر، جلوه های لاهوتی، ص 210؛ سبحانی، سید محمد جعفر، منابع علم امامان شیعه، ص 141 ـ 144؛ عرفانی، محمد نظیر، بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین، ص 192؛ بیابانی اسکویی، محمد، امامت، ص 137 ـ 140؛ اقوام کرباسی، اکبر، مؤمن الطاق، ص 204؛ غلامی، اصغر، آفاق علم امام در الکافی، صفحه؟؟؟؛ مطهری، منصف علی، علم ائمه از نظر عقل و نقل، صفحه؟؟؟؛ مهدی فر، حسن، علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن، ص 171
  8. ر.ک. خمینی، سید روح الله، شرح چهل حدیث، ص 545؛ تحریری، محمد باقر، جلوه های لاهوتی، ص 210؛ وکیلی، محمد حسن، علم غیب امام (تبیین دیدگاه اعتدالی و صحیح)، وبگاه عرفان و حکمت در پرتو قرآن؛ ایمانی، احد، وبگاه بهترین سخن ها؛ آشتیانی، سید جعفر، روح در قرآن و عهدین، ص 88 و 90
  9. ر.ک. سبحانی، سید محمد جعفر، منابع علم امامان شیعه، ص 141 ـ 144
  10. ر.ک. شاکر، محمد تقی، منابع علم امام در قرآن و روایات، ص 19
  11. ر.ک. شاکر، محمد تقی، منابع علم امام در قرآن و روایات، ص 19
  12. ر.ک. میرترابی حسینی، زهرة السادات، علم لدنی در قرآن و حدیث، ص 74
  13. ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، وبگاه پاسخ دهنده؛ تحریری، محمد باقر، جلوه های لاهوتی، ص 210؛ غرویان، محسن، میرباقری، سید محمد حسین، غلامی، محمدرضا، بحثی مبسوط در آموزش عقاید، ص 43؛ سبحانی، سید محمد جعفر، منابع علم امامان شیعه، ص 141 ـ 144؛ هاشمی، سید علی، قلمرو علم امام از دیدگاه آیات روایات و اصحاب ائمه، صفحه؟؟؟؛ شاکر، محمد تقی، منابع علم امام در قرآن و روایات، ص 19؛ رستمی، محمدزمان، آل بویه، طاهره، علم امام، صفحه؟؟؟؛ وکیلی، محمد حسن، علم غیب امام (تبیین دیدگاه اعتدالی و صحیح)، وبگاه عرفان و حکمت در پرتو قرآن؛ نصیری، محمد حسین، گستره علم امام از دیدگاه آیات و روایات، صفحه؟؟؟؛ بیابانی اسکویی، محمد، امامت، ص 137 ـ 140؛ اقوام کرباسی، اکبر، مؤمن الطاق، ص 204؛ غلامی، اصغر، آفاق علم امام در الکافی، صفحه؟؟؟؛ مطهری، منصف علی، علم ائمه از نظر عقل و نقل، صفحه؟؟؟؛ عرفانی، محمد نظیر، بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین، ص 192؛ حسینی، سید مجتبی، مقامات اولیاء، ص 36؛ حسینی، سیدجواد، خبرهای غیبی در نهج البلاغه، ماهنامه مبلغان، ش 95، ص 37 ـ 38؛ مهدی فر، حسن، علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن، ص 171؛ میرترابی حسینی، زهرة السادات، علم لدنی در قرآن و حدیث، ص 74
  14. ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، وبگاه پاسخ دهنده
  15. صفار، محمد بن حسن، بصائرالدرجات، ج 1، ص 451
  16. ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، وبگاه پاسخ دهنده؛ تحریری، محمد باقر، جلوه های لاهوتی، ص 210؛ سبحانی، سید محمد جعفر، منابع علم امامان شیعه، ص 141 ـ 144؛ شیخ زاده، قاسم، رابطه علم غیب امام حسین و حادثه عاشورا، ص 64 ـ 65
  17. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج 20، ص 57
  18. ر.ک. بیابانی اسکویی، محمد، امامت، ص 137 ـ 140
  19. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج 1، ص 272
  20. ر.ک. گنجی، حسین، امام شناسی، ج 1، ص 155
  21. ر.ک. تحریری، محمد باقر، جلوه های لاهوتی، ص 210
  22. صفار، محمد بن حسن، بصائرالدرجات، ج 1، ص 453
  23. ر.ک. بیابانی اسکویی، محمد، امامت، ص 137 ـ 140؛ غلامی، اصغر، آفاق علم امام در الکافی، صفحه؟؟؟
  24. ر.ک. بیابانی اسکویی، محمد، امامت، ص 137 ـ 140؛ غلامی، اصغر، آفاق علم امام در الکافی، صفحه؟؟؟
  25. ر.ک. شیخ زاده، قاسم، رابطه علم غیب امام حسین و حادثه عاشورا، ص 64 ـ 65
  26. ر.ک. قیوم زاده، چیستی روح القدس و آثار آن، فصلنامه اندیشه نوین دینی، ش۳۰
  27. ر.ک. شاکر، محمد تقی، منابع علم امام در قرآن، فصلنامۀ امامت پژوهی، ش 6، ص 168
  28. سوره بقره، ۸۷.
  29. تفسیر نمونه، ج ۱، ص ۲۳۷.
  30. سوره بقره، ۸۷ و ۲۵۳؛ سوره مائده، ۱۱۰.
  31. معارف و معاریف، ج ۵، ص ۷۱۵.
  32. مجمع البیان، ج ۷، ص ۳۲۰.
  33. بحار الانوار، ج ۵۱ (به نقل از نشریه موعود، شماره ۱۷، ص ۱۰).
  34. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۳۲۱.