شیوه قضاوت امام مهدی چگونه خواهد بود؟ (پرسش)

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Admin (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۷ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۷:۲۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

الگو:پرسش غیرنهایی

شیوه قضاوت امام مهدی چگونه خواهد بود؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل اصلیمهدویت

شیوه قضاوت امام مهدی(ع) چگونه خواهد بود؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

  • آن حضرت در مقام اجرای عدالت با همین دستگاه قضایی و قوانین قضایی عمل می‌کند؟

پاسخ نخست

 
محمد جواد خراسانی
آیت‌‌الله محمد جواد خراسانی، در کتاب «مهدی منتظر» در این‌باره گفته است:
«آن حضرت به مقتضای علم امامت و وحی قضاوت کند مانند داود و سلیمان، و بینه نطلبد و به توسم علامت‌ صالح را از طالح می‌شناسد و به مقتضای آن حکم می‌کند و به کتب انبیاء سلف مابین اهل آن حکم می‌کند و به حکم‌های انبیاء نیز حکم می‌کند، پس این حکم‌ها بر شخصی گران آید و مخالفت کند پس گردن او را بزند، و چون این حکم‌ها بر باطن کند و گردن زند خوف او در همه دل‌ها جا کند.
در چند حدیث از حضرت صادق (ع) فرمود: "قائم (ع) به حکم داود و آل داود و سلیمان حکم کند و بینه نطلبد"[۱].
و نیز فرمود: "چون در مکه ظاهر شود و اصحاب او جمع شوند و با او بیعت کنند پس از آن امر کند منادی ندا کند: این مهدی است که به قضای داود و سلیمان قضاوت می‌کند و از کسی بینه نمی‌طلبد"[۲].
و نیز فرمود: "هرگاه قیام کند حکم کند بین مردم به حکم داود و حکم محمد (ص) (یعنی به هر دو)، احتیاج به بینه ندارد، خداوند تعالی او را الهام می‌کند پس به علم خود حکم می‌کند و هر قومی را به آن‌چه پنهان کرده‌اند آگاه می‌کند و خبر می‌دهد، دوست خود را از دشمن خود به توسم می‌شناسد (یعنی به فراست از سیما درک می‌کند)"[۳].
سپس فرمود: خداوند فرموده: ﴿﴿إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّلْمُتَوَسِّمِينَ[۴]
و امام علی الهادی (ع) فرمود: "هرگاه قیام کند بین مردم به علم خود عمل کند و بینه نطلبد"[۵].
حضرت باقر (ع) فرمود: "وحی می‌شود به سوی او این امر در شب و روز". ابو الجارود عرض کرد: "وحی می‌شود به سوی او؟" فرمود: "ای ابالجارود، این وحی نبوت نیست، لکن به او وحی می‌شود چنان‌که به مریم و مادر موسی (ع) و زنبور عسل وحی شد،‌ای ابالجارود! قائم آل محمد (ص) اکرم است نزد خدا از مریم و مادر موسی و زنبور"[۶].
و حضرت صادق (ع) فرمود: "هرگاه امور به صاحب این امر منتهی شود خداوند برای او هر پستی را بلند و هر بلندی را پست کند، تا این‌که دنیا در نزد او به منزله کف دست او باشد پس کدام یک از شما اگر در کف دست او مویی باشد او را نمی‌بیند"[۷].
و نیز فرمود: "هرگاه قیام کند احدی از خلق خدا در پیش او نایستد مگر این‌که بشناسد او را که صالح است یا طالح[۸]، آگاه باشید که در شأن اوست: ﴿﴿إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّلْمُتَوَسِّمِينَ[۹] و نیز در آیه: ﴿﴿يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ[۱۰] فرمود: "چون قائم قیام کند خداوند، او را علم سیما عطا کند، پس امر می‌کند بر کافر پس موهای پیشانی ایشان را می‌گیرند و به پاهای ایشان می‌چسبند و می‌کشانند ایشان را به سوی شمشیر و شمشیر در میان ایشان می‌نهد"[۱۱]. و فرمود: "در بین این‌که مردی بالای سر قائم (ع) ایستاده و او را امر می‌کند و نهی می‌کند ناگهان می‌گوید: بچرخانید او را. پس او را می‌گردانند به پیش‌روی او، پس امر می‌کند گردن او را بزنند، پس نمی‌ماند در مشرق و مغرب کسی مگر این‌که از وی می‌ترسد"[۱۲].
و نیز حضرت باقر (ع) فرمود: "مهدی را مهدی نامیده‌اند از آن جهت که رهنمایی می‌کند به امر خفی حتی این‌که می‌فرستد پی مردی، که مردم هیچ گناهی برای او نمی‌بینند، پس او را می‌کشد تا این‌که دیگر هیچ کس در خانه خود حرفی نمی‌زند از ترس این‌که مبادا دیوار بر او شهادت دهد"[۱۳].
و نیز آن حضرت فرمود: "قائم (ع) قضاوت می‌کند به قضاوت‌هایی که بعضی از اصحاب او از همان اشخاصی که در جلو او شمشیر زده‌اند منکر می‌شمارند آن را و بر وی انکار می‌کنند و او قضاوت آدم (ع) است، پس گردن ایشان را می‌زند باز در مرتبه دیگر قضاوت می‌کند قضاوت‌هایی و آن را جمع دیگر از کسانی که در جلو او شمشیر زده‌اند منکر می‌شمارند و او قضاوت داود (ع) است، پس گردن ایشان را می‌زند.
بار سوم به قضایای دیگر قضاوت خواهد کرد و آن قضاوت ابراهیم (ع) است پس‌ جمعی دیگر از کسانی که در جلو او شمشیر زده‌اند منکر می‌شمارند، پس گردن ایشان را نیز می‌زند.
بار چهارم به قضاوت‌های محمد (ص) قضاوت می‌کند هیچ کس بر وی انکار نمی‌کند"[۱۴]. در پیش گذشت که آن حضرت به قضای جدید قضاوت خواهد کرد و این نوعی از آن است که به علم خود و به باطن اشخاص و بدون بینه قضاوت می‌کند.
و نیز آن حضرت فرمود: "حکم می‌کند بین اهل تورات به تورات، و بین اهل انجیل به انجیل، و بین اهل زبور به زبور، و بین اهل قرآن به قرآن"[۱۵]»[۱۶].

پاسخ‌های دیگر

  با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:  

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

  با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. بصائر الدرجات، ص ۲۷۸.
  2. خصال، ص ۲، ۷۹۲ باب اربعمائه، ح ۴۳.
  3. روضة الواعظین، ج ۲، ۲۶۶.
  4. حجر، ۷۵.
  5. بحارالانوار، ج ۵۲، ۳۲۰، ح ۲۵.
  6. معجم احادیث الامام المهدی، ج ۳، ۲۹۰، ح ۸۲۶.
  7. کمال الدین، ج۲، ۶۷۴، ح ۲۹.
  8. بحارالانوار، ج ۵۲، ۳۲۵، ح ۳۸.
  9. حجر، ۷۵.
  10. الرحمن، ۴۱.
  11. بحارالانوار، ج ۵۲، ۳۲۰، ح ۲۶.
  12. اثباة الهداة، ج ۳، ۵۴۱، ح ۵۱۰.
  13. بحارالانوار، ج ۵۲، ۳۹۰، ح ۲۱۲.
  14. اثباة الهداة، ج ۳، ۵۸۵، ح ۷۹۶.
  15. بحارالانوار، ج ۵۱، ۲۹، ح ۲.
  16. خراسانی، محمد جواد، مهدی منتظر، ص ۳۳۴.
  17. " إِنَ‏ الْإِمَامَ‏ الْمَهْدِيَ‏ يَمْلَأُ الْأَرْضَ‏ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ‏ ظُلْماً وَ جَوْراً ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ بحار؛ ج ۳۶، ص ۳۵۸.
  18. " إِنَّمَا أَقْضِي‏ بَيْنَكُمْ‏ بِالْأَيْمَانِ‏ وَ الْبَيِّنَاتِ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ تهذیب؛ ج ۶، ص ۲۲۹.
  19. " إِذَا قَامَ قَائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ ص حَكَمَ‏ بِحُكْمِ‏ دَاوُدَ وَ سُلَيْمَانَ لَا يَسْأَلُ النَّاسَ بَيِّنَةً‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ وسائل الشیعه؛ حر عاملی، ج ۱۸، ص ۱۶۸.
  20. " لَا تَذْهَبُ‏ الدُّنْيَا حَتَّى‏ يَخْرُجَ‏ رَجُلٌ‏ مِنِّي‏ رَجُلٌ يَحْكُمُ بِحُكُومَةِ آلِ دَاوُدَ وَ لَا يَسْأَلُ عَنْ بَيِّنَةٍ يُعْطِي كُلَّ نَفْسٍ حُكْمَهَا‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ جامع احادیث الشیعه؛ بروجردی، ج ۲۵، ص ۴۹.
  21. " إِذَا قَامَ الْقَائِمُ بَعَثَ فِي أَقَالِيمِ الْأَرْضِ فِي كُلِّ إِقْلِيمٍ رَجُلًا يَقُولُ عَهْدُكَ فِي كَفِّكَ فَإِذَا وَرَدَ عَلَيْكَ‏ أَمْرٌ لَا تَفْهَمُهُ‏ وَ لَا تَعْرِفُ‏ الْقَضَاءَ فِيهِ‏ فَانْظُرْ إِلَى كَفِّكَ وَ اعْمَلْ بِمَا فِيهَا‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ غیبت؛ نعمانی؛ باب ۲۱.
  22. قزوینی، سید محمد کاظم، امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور، ص:۴۳۴-۴۳۸
  23. ابن حماد، ۹۸، الحاوی ۲، ۸۳، القول المختصر، ۲۵، عقد الدرر، ۳۶.
  24. ابن حماد، ۹۹، القول المختصر، ۵.
  25. کافی ۱، ۳۹۷، اثبات الهداة ۳، ۴۴۷.
  26. حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت، ص ۲۹۶.
  27. بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۰.
  28. رحیمی، عباس، امید فردا، ص:۶۲.
  29. " لَوْ قَدْ قَامَ قَائِمُنَا ... ذَهَبَتِ الشَّحْنَاءُ مِنْ‏ قُلُوبِ‏ الْعِبَادِ ‏‏"؛ رک : خصال، ص ۶۲۶.۲- بحار الانوار، ج۵۱، ص۷۳، ح۱۹.
  30. " سُنَّتُهُ سُنَّتِي يُقِيمُ النَّاسَ عَلَى مِلَّتِي وَ شَرِيعَتِي وَ يَدْعُوهُمْ إِلَى كِتَابِ رَبِّي عَزَّ وَ جَلَّ ‏‏"؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۲۰، ح۲۴.
  31. " أَنَ‏ قَائِمَنَا أَهْلَ‏ الْبَيْتِ‏ إِذَا قَامَ‏ لَبِسَ‏ ثِيَابَ‏ عَلِيٍ‏ (ع) وَ سَارَ بِسِيرَةِ عَلِيٍّ (ع)‏‏"؛ کافی، ج۱، ص۴۱۱، ح۴.
  32. بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۲۰، ح۲۴.
  33. آفتاب مهر، ج۲، ص ۱۰۱ - ۱۰۳.
  34. الفتن، ص ۹۹.
  35. اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۴۷.
  36. بالادستان، محمد امین؛ حائری‌‎پور، محمد مهدی؛ یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج۱، ص ۲۳۰ - ۲۳۱.